απομαγεμένος

στο βάθος το δάσος 

γοτθικού

αδειάσανε τα σπίτια στέγες στον ουρανό. τρυπήσανε τα σύννεφα. 

πλημμύρισαν οι δρόμοι στεγνούς ανθρώπους.

όσα δεν δείχνουν οι κάμερες

χειρονομία χαμένη

ποίηση
το αντίτιμο που ταξιδεύει
χέρι με χέρι
μέχρι να ξεθωριάσει
ο ποιητής
πληρώνοντας
το ποίημα

2 σε 1

αφού ο φόβος φυλάει τα έρμα, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;

στο ελάχιστο

δευτέρα. σκρολάροντας μαζί σε παίρνει η μέρα. τρίτη. στον επόμενο τόνο η ώρα θα είναι χρόνος νεκρός και μνήμη ζωντανή. τετάρτη. το μικρό σπίτι στο λιβάδι επιστρέφει στην ερτ. πέμπτη. μαμ κακά και νάνι. χώρεσαν όλα τη στιγμή που εσύ περίσσεψες. παρασκευή. έχει όρια η αντοχή αυτή η ανοχή θα μας ξεκάνει. ένα ερώτημα πλανιέται πάνω από το σάββατο. κυριακή. μα πώς μπορεί ν΄ακούσει ένας αποχαιρετισμός όσα δεν έχουν ειπωθεί σε μια συνάντηση;

αφρού μνήμης

δεν φτιασιδώνεται η πραγματικότητα πάει τέλειωσε. σαν αναφιλητό από τα έγκατα της γης στους διαδρόμους του νεκροταφείου κηδεία. στο ρετούς μιας φωτογραφίας πολλά χρόνια ζήσατε. που θα πει κάποιον άλλον θρηνήσατε-ωχ! συλλυπητήρια. μια ξεχασμένη κι απ΄το θεό λίγο πριν σβήσετε μαζί επιγραφή. μονάχα μια στιγμή τα πάντα σήμερα κι από παντού το αύριο να θυμάστε.