πώς η καρδιά μας έφτασε στο μάτι

δεν είναι σκηνή από ταινία του αγγελόπουλου. ούτε σκυλί σε ποίημα που αλυχτάει. τούτος ο κόκκινος λεκές το νέο δέρμα έγλειψε του πιο ακριβού σου όνειρου. το καλοκαίρι συνεχίζει από εκεί που σταμάτησες. προς τα ανοιχτά χαράσσοντας χρόνους τετελεσμένους. ζητείται οικόπεδο στο μέλλον με θέα τη θάλασσα. καθρέφτης στον ορίζοντα ο ουρανός φωτιά χωρίς περίφραξη.τρέχουν οι λέξεις δεξιά και αριστερά να σωθούν απ΄τον καπνό. πώς γίνεται όλα να έχουν ειπωθεί και τίποτα να μην ακούστηκε; στήνουν αυτί κι αυτοί που δεν μιλάνε. ούτε το δάσος βλέπουμε ούτε το δέντρο. παγιδευμένο βλέμμα που τα βράχια ρουφάει. καινούρια μέρα άνοιξε τα βλέφαρά της να ρίξει στα μάτια στάχτη. γιατί η καρδιά κοιμάται.

▲▼

παράθυρο το όνειρο ανοιχτό στον ουρανό κι η πόλη πόρτα που έκλεισε 

(͡๏̯͡๏)

αχ πώς ταχτοποιείτε στη βαλίτσα τα παιδάκια σας
να μην τσαλακωθούν στη ζωή που δεν ζήσατε

περίεργο

μίλαγε το στόμα τη φωνή του και δεν άκουγαν  οι λέξεις τη σιωπή 

📎

δεν θα καείς ποτέ θα σ΄έχουν στη βιτρίνα να φλέγεσαι μαζί με τα προς πώληση ντεκόρ σε εποχή εκπτώσεων καπνός θα γίνεις πίσω από κατεβασμένα ρολά η πόλη σ΄ένα κλαδί να αιωρείται από ψηλά καθώς θα ανεβαίνεις ένα παιδί κι ένα πουλί σ΄ένα παράθυρο στον ήχο του κλειδιού πόρτα η άνοιξη που ανοίγει

τα πάντα κι όλα

Ο Chuan Tzu λέει, ονειρεύτηκε πως ήταν πεταλούδα και όταν ξύπνησε δεν ήξερε αν είναι άνθρωπος που είχε ονειρευτεί ότι ήταν πεταλούδα, ή πεταλούδα που ονειρευόταν τώρα πως είναι άνθρωπος. 

Πεταλούδες γυρεύουμε μέσα στη νύχτα των άλλων. Και όταν ξυπνάμε δεν ξέρουμε αν είναι ο Chuan Tzu που ονειρεύεται ή εμείς που πετάμε. 

κόκκινη καβαλαρία

|σχόλιο πάνω σ΄έναν πίνακα του Malevich|

(K.Malevich,Red Cavalry,1932)

*

O Νίτσε έλεγε ότι καμιά φορά, όταν βλέπουμε τη σκόνη που σηκώνεται από μια μάχη, τρέχουμε προς τα εκεί για να αγωνιστούμε κι εμείς, αλλά φτάνοντας διαπιστώνουμε ότι υπάρχει μόνο η σκόνη, ενώ η πραγματική μάχη έχει μετατοπιστεί αλλού.