✎✐✎ ✐✎✎✐✎ ✐✎✎✐✎ ✐✎✎✐✎ ✎✐

ποια λέξη έχει τα μάτια να διαβάσει το βλέμμα που έσβησε τη φράση πριν τη γράψει κι έμεινε λευκό χαρτί

κι εμείς καλύτερα

σαν τους καλύτερους παραμυθάδες οι σύγχρονοι Νεύτωνες με τη βαρύτητα να τα βάζουν και κάθε τόσο απ΄τα σύννεφα να πέφτουν και στη θάλασσα να περπατούν. μια τρύπα στο νερό να κάνουν κι από κει στη χώρα των τραυμάτων ζαλισμένοι να γλιστρούν.να τους βλέπει η Αλίκη και να γίνεται λαγός. να απορροφά η οθόνη όλο το γαλάζιο, δίχως κανέναν μέσα τα βλέμματα να αδειάζουνε, με ένα ελαφρύ αεράκι να σκορπούν τα λόγια, τα λόγια που κινούν τα πάντα. παντός καιρού. να σβήνει μια βροχή τον χάρτη, στεγνοί στο σπίτι να επιστρέφουν και ζήσανε καλά ο βασιλιάς να λέει, κράτα τη γλώσσα σου, να ακούγεται η βασίλισσα, ανοησίες, απέναντι η Αλίκη να φωνάζει, αυτοί με μία ΚΥΑ για να ζήσουν θα΄πρεπε να μη ζουν.

202 1

████ άλλο ███ το █ ένα ██ ίδιο █ το ████ άλλο █ 

⏰

τέλος χρόνου. άρχισε να μετράει η απόσταση 

🚌

χέρια που άφησαν άλλα χέρια

και πιάστηκαν εκεί

σε μια παγίδα των ματιών

κλειστά κι όταν ανοίγουν χώρια

σε μια απότομη στροφή

κρατιούνται απ΄τη λαβή και αιωρούνται

στην ίδια διαδρομή

κυνηγοί βλεμμάτων

άσκοπη περιπλάνηση

με λάθος κωδικό

να λιγοστεύει ο χρόνος

στη σωστή ώρα

οι δρόμοι συντηρούνε τα ταξίδια

θάλαμοι ψυκτικοί

δέντρα τρέχουν ακίνητα

τζάμι θολό 

από σπασμένα πρόσωπα

σκόρπιες σιωπές

κομμένα από παύσεις

η πόλη βλέφαρο που σφράγισε

να φεύγει σκοτεινή

μακραίνεις και μικραίνουν όλα

κανείς δεν περιμένει στη στάση

βρεγμένα ρούχα

έξω απ΄την πόρτα

σε τοπίο παγωμένο

να γίνεται

τούτο το κρύο γκρίζο στάχτη

κόκκινη φωτιά να ζεσταθείς

ο οδηγός χωρίς τιμόνι

μες στον καθρέφτη

κοιτάει να μη δει

η αφετηρία δίπλωσε στο τέρμα

ό,τι περισσεύει σήμερα

δεν έφτανε εχτές

ένα φρενάρισμα αρκεί

των καθισμάτων τις πλάτες αγκαλιάζουν

να ξεχειλίζουν έξω

κι αυτό να μη χωρεί

άδειες αποσκευές

σε λεωφορείο γεμάτο

☮

σαν σφαίρες πέφτουνε οι μέρες. σηκώνουν κουρνιαχτό.κρύβει και κρύβεται. δεν βρίσκει τι να πει. δεν είναι η νίκη ή η ήττα. το ξέρει άλλωστε αυτό: η μάχη που δεν δόθηκε, εχάθει. μυρίζει μπαρούτι το παρόν. πασιφιστής καιρός. νοσεί από κόβιντ. τα απολυμαίνει όλα. και πετά το γάντι.

🌙

 μας νανουρίζουν λέξεις μια ζωή, μα τ΄όνειρο σιωπή που μας ξυπνάει