ιχνηλασία

τα βήματά μου επιστρέφουν καθώς φεύγω κλαδί σπασμένο κάτω απ΄το φεγγάρι φωτίζει ο δρόμος χύνεται στη θάλασσα ποτάμι · πώς γίνεται στο τέλος να γυρνάνε όλα πριν φτάσουν στην αρχή λες κι είναι το ταξίδι του χαμού τούτο που βρέθηκα 

πέστροφες από τον ουρανό

κατάστημα κράτησης, κέντρο ψυχικής υγείας, πολιτιστικό πάρκο, θέατρο επιχειρήσεων, φυλακτικό προσωπικό, εκπρόσωπος τάφου, δομή φιλοξενίας, περίπτερα βρεφών, επιχείρηση σκούπα, μαξιλάρι ρευστότητας, κλίμα ανασφάλειας........η φάση είναι: δεν εμπιστεύεται τις λέξεις. στη φράση αυτή οι λέξεις χαίρουν άκρας εμπιστοσύνης.

insta

παντού τουρίστες ταξιδεύουν. κι όλα όσα είδαν δεν θυμούνται.

οι ταξιδιώτες θυμούνται πάντα  περισσότερα από όσα έχουν δει.

πώς η καρδιά μας έφτασε στο μάτι

δεν είναι σκηνή από ταινία του αγγελόπουλου. ούτε σκυλί σε ποίημα που αλυχτάει. τούτος ο κόκκινος λεκές το νέο δέρμα έγλειψε του πιο ακριβού σου όνειρου. το καλοκαίρι συνεχίζει από εκεί που σταμάτησες. προς τα ανοιχτά χαράσσοντας χρόνους τετελεσμένους. ζητείται οικόπεδο στο μέλλον με θέα τη θάλασσα. καθρέφτης στον ορίζοντα ο ουρανός φωτιά χωρίς περίφραξη.τρέχουν οι λέξεις δεξιά και αριστερά να σωθούν απ΄τον καπνό. πώς γίνεται όλα να έχουν ειπωθεί και τίποτα να μην ακούστηκε; στήνουν αυτί κι αυτοί που δεν μιλάνε. ούτε το δάσος βλέπουμε ούτε το δέντρο. παγιδευμένο βλέμμα που τα βράχια ρουφάει. καινούρια μέρα άνοιξε τα βλέφαρά της να ρίξει στα μάτια στάχτη. γιατί η καρδιά κοιμάται.

▲▼

παράθυρο το όνειρο ανοιχτό στον ουρανό κι η πόλη πόρτα που έκλεισε 

(͡๏̯͡๏)

αχ πώς ταχτοποιείτε στη βαλίτσα τα παιδάκια σας
να μην τσαλακωθούν στη ζωή που δεν ζήσατε

περίεργο

μίλαγε το στόμα τη φωνή του και δεν άκουγαν  οι λέξεις τη σιωπή