🌙

 μας νανουρίζουν λέξεις μια ζωή, μα τ΄όνειρο σιωπή που μας ξυπνάει  

💼

στο σώμα μου οι φλέβες δρόμοι στο χάρτη

λοκάρει ο ήλιος τα σπίτια ένα-ένα

ξηλώνει το γαζί της πόλης

το δέρμα φαίνεται από μέσα

μια φράση πάει να πετάξει

στο λάθος στόμα οι σωστές λέξεις

σε γλώσσα που δεν καταλαβαίνω

με χέρια φορεμένα κρατάνε

στη βαλίτσα το ταξίδι

όπου και να κοιτάξω

όλοι τα ίδια μάτια

δίχως κανέναν μέσα

φίλοι δεν έχουν πού να πάνε

σε άγνωστη κατεύθυνση 

γνωστοί φεύγουν μακριά

τροφοδοτούν με αίμα τη καρδιά

γνώριμοι ξένοι

ο καιρός θα΄ταν όμορφος

σαν τους βιετκόνγκ ανασαίνεις με καλάμι
και ποτάμια θα σας φτιάξουμε 
ασφυξίας
τα παιδιά αν δεν τρώγανε σκουπίδια
τι θα΄κανες στ΄αλήθεια τώρα στη μόρια, φο μι τσιν;

👔

τσαλακωμένοι μέσα κι έξω στην τρίχα. από μια λέξη κρέμονται από μια τριχιά. η λέξη δεν βαστάει, πέφτουν στα ίδια και τα ίδια. μια τσάκιση παγίδα, όσο τραβάει ευθεία προς την επιτυχία, μικραίνει ο κύκλος σφίγγει η θηλιά.

🌁

Θα΄ρθουν μια μέρα όλα και θ΄αλλάξουν
Τα μάτια σου με τον βυθό
Και όσα έχασες εκεί θα σε κοιτάξουν
Κοράλλια σύννεφα κόκκινα στον ουρανό
Θα σβήσει ο ήλιος
Θ΄ανάψει το φανάρι
Περαστικοί θα προσπερνάν σκιές περαστικών
Στο βάθος θα βουλιάζει το γαλάζιο
Πριν γίνει θάλασσα κι αδειάσει το νερό
Σε άλλη πόλη θα σε βρουν τα βήματά σου
Μια κατακόρυφη γραμμή
Θα΄χεις ξεχάσει λένε τ΄όνομά σου
Άλλοι θα λένε θα΄χεις ξεχαστεί
Με παρελθόν το μέλλον θα υπογράφει
Καμιά εικόνα δεν θα΄ναι αληθινή
Αυτό το βέβαιο παρόν σε νάρκη
Ή την πατάς και φεύγεις ή κοιμάσαι
Σκόρπια στο τέλος θα θυμάσαι
Εύθραυστο φως μακριά 
Στο δρόμο λέει θα σε τυλίγει
Ο ορίζοντας αφίσα διαφημιστική 

📎

μάσκα κι αυτή
η δίχως πρόσωπο
όπου σταθείς
κι όπου βρεθείς
θα σε φορέσει

ένρινο

ένρινο ν και μ όπως μύτη, γι΄αυτούς που ψάχνουνε στον τόπο ένα ρο υγρό κι όταν το βρούνε φευ! έχουνε πάντα τον τρόπο να (μας) κουνούν το δάχτυλο