✰

Εκείνο το βράδυ με το βλέμμα καρφωμένο στον ορίζοντα είδαμε πολλά αστέρια να πέφτουν διαγράφοντας τις δικές τους χαοτικές διαδρομές. Κι εμείς μετρούσαμε και ξαναμετρούσαμε, κάναμε ευχές, υπολογίζαμε τις πιθανότητες. Το ξέραμε ότι η επιθυμία μας για μια ελεύθερη ζωή έπρεπε να περάσει πάνω από όλα όσα μας καταπιέζουν, μας δολοφονούν, μας καταστρέφουν, γι΄αυτό βουτήξαμε στο κενό, όπως ακριβώς τα αστέρια που βλέπαμε να πέφτουν.

Από τότε άπειρα αστέρια πέσαν, μπορεί να ήρθε η ώρα να πέσει και το δικό μας, ποιος ξέρει; Αν είχαμε έτοιμες τις απαντήσεις δε θα γινόμασταν αυτό που είμαστε αλλά ιδιοτελή καθάρματα που θα διδάσκαμε στους ανθρώπους τρόπους να γίνουν τρωκτικά που τρώγονται μεταξύ τους όπως κάνουν σήμερα.

Τουλάχιστον εμείς παραμένουμε ακόμα απόλυτοι και πεισματάρηδες όπως οι άνθρωποι της πάστας μας. Και όσοι από εμάς με έναν πόνο έκλεισαν τα μάτια τους και ταξίδεψαν μακριά, παραμένουν με το βλέμμα κολλημένο σε εκείνον το βραδινό ουρανό που κοιτάζαμε και εμείς. Και μας βλέπουν να πέφτουμε, αστέρια όμορφα και λαμπερά. Τώρα ήρθε η σειρά μας. Τώρα πέφτουμε χωρίς δισταγμό. 

via

μισές δουλειές

alles in ordnung, όλα εντάξει, απάντησε έντρομη και μισοτρελαμένη η Μαρία, φοβούμενη μη χάσει τη δουλειά της (είχε να πληρωθεί έξι μήνες) κι έτσι η αγαπητή κυρία Σ., μαυρισμένη απ΄το καλό της, αποφάσισε να παρατείνει την άδειά της στο εξωτικό νησί,ενώ ο καημένος ο διευθυντής του γραφείου, συνέχισε να ξεκουράζει την παλάμη του με σεβασμό στη βίλα.           
                                                                (προηγείται)                                    

κι ενέσεις 606

Η "πουτάνα"! Τι σωτήρια εφεύρεση της πατριαρχικής και ταξικής κοινωνίας! Απαραίτητη τόσο όσο και η αναπαραγωγός-μητέρα, αλλά και το "αρχαιότερο επάγγελμα"-de facto νομιμοποιημένο στις συνειδήσεις. 

Και πόσο θαυμάσια λειτουργεί, εκφοβίζοντας και χειραγωγώντας την  "επί χρήμασι" ή "επί αισθήμασι" εκδιδόμενη γυναίκα. Αλλά και μομφή που εσωτερικεύεται καταστροφικά και συγκρατεί μέσα στην υποταγή. 

Ο έρωτας επαγγελματοποιείται, αν πρόκειται να λειτουργήσει σταθεροποιητικά για τον θεσμό της οικογένειας. Και η ενοχή πάντα παρούσα. Καλός αγωγός για να κυκλοφορεί το χρήμα.

"Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω", έγραφε η Γαλάτεια Καζαντζάκη,[στο "Αμαρτωλό"], "Στη Σμύρνη Μέλπω, Ηρώ στη Σαλονίκη "(...)  Snezhana Ιlieva (...) ή Kazanlashka roza (...) ή Ελευθερία (...) ή (...)  ή (...)

Οπως διαβάζουμε σε απογευματινή εφημερίδα», ζούσε μέχρι τα 12 της στο Κazanlak, επαρχιακό χωριό της Βουλγαρίας. Από μικρή την φώναζαν «Kazanlashka roza» γιατί δεν μάτωναν ποτέ τα δάκτυλά της όταν στους αγρούς, μαζί με την οικογένεια της, μάζευαν τριαντάφυλλα για τον Έλληνα τοπικό βιομήχανο αιθέριων ελαίων.

Την ημέρα των γενεθλιών της, γινόταν 12 κιόλας χρονών, ο τοπικός γιατρός του χωριού ανακοίνωσε στη μητέρα της πως το Ρόδο του Κazanlak ήταν 4 μηνών έγκυος. Δράστης της παράνομης εγκυμοσύνης ήταν ή ο πατέρας ή ο αδερφός της 12χρονης Snezhana, σύμφωνα με ομολογία του κοριτσιού.

Το ίδιο βράδυ, η μητέρα του Ρόδου του Kazanlak μαζί με 4 άντρες της οικογένειας Ilieva, έδεσαν τα πόδια του κοριτσιού στις οπλές ενός αλόγου και την εγκατέλειψαν γυμνή, αφού πρώτα χάραξαν πάνω στην κατάλευκη στρογγυλή κοιλίτσα της με ένα μεταλλικό κοπίδι τη λέξη «срам» (ντροπή στα Ελληνικά) 60 χιλιόμετρα μακρυά από το Kazanlak.

Η Snezhana Ilieva και το αποσκελετωμένο γέρικο άλογο περισυλλέχθηκαν από ομάδα Ελλήνων στρατιωτών στα σύνορα Ελλάδας και Βουλγαρίας στον Προμαχώνα Σιδηροκάστρου. Το άλογο είχε διασχύσει μέσα σε 10 ημέρες, με ασφαλισμένο γερά στις οπλές του το 12χρονο κορίτσι μια απόσταση 200 περίπου χιλιομέτρων.

Η άτυχη 12χρονη Snezhana παραδόθηκε στις ελληνικές αστυνομικές αρχές του Σιδηροκάστρου όπου και μετά από μια εβδομάδα τα ίχνη της εξαφανίστηκαν.

Κάτοικοι της περιοχής ακόμα θυμούνται τη φωτογραφία του 12χρονου κοριτσιού και το οικόσημο της ντροπής πάνω στην στρογγυλή κοιλίτσα του, από τις τοπικές ελληνικές εφημερίδες.

Την 12χρονη Snezhana εγκατέστησε σε υπόγειο διαμέρισμα της πλατείας Αμερικής Έλληνας από τας Σέρρας, ο οποίος διακινούσε στις γύρω από την Ομόνοια περιοχή παράνομα τσιγάρα made in Bulgaria κι άλλα βαριά κοινοφελή ναρκωτικά.

Τον Μάρτιο του 1986, δίπλα στο λεβητοστάσιο του υπογείου διαμερίσματος στην οδό Κυζίκου, γεννήθηκε ο γιος της Snezhana. To κατάξανθο αγοράκι παραδόθηκε αμέσως σε ένα ζευγάρι άτεκνων πανεπιστημιακών γιατρών που περίμενε με ασθενοφόρο ιδιωτικού νοσοκομείου στη διασταύρωση Κυζίκου και Αχαρνών, το «ιερό λάφυρο».

Τον Αύγουστο του 1986, ανήμερα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, η 13χρονη «Ελευθερία» εγκαταστάθηκε σε οίκο ανοχής που διατηρούσε επί της οδού Κωνσταντινουπόλεως πρώην μεγαλοστέλεχος της Ελληνικής Αστυνομίας και πολιτευτής της Ρόδου.

Το όνομα «Ελευθερία» δόθηκε στην Snezhana από τον Έλληνα αστυνομικό καθώς την 12 Οκτωβρίου, ημέρα των γενεθλίων της, απευλεθερώθηκε η πόλη των Αθηνών από τους Γερμανούς.

Η «Ελευθερία» ή αλλιώς Snezhana Ilieva, πρώην «Ρόδο του Κazanlak», παραμονή των Ελληνικών βουλευτικών εκλογών του 2009, λίγες μέρες πριν από τα 23α γενέθλια της, υποβλήθηκε σε ολική αφαίρεση της μήτρας, σε ιδιωτικό θεραπευτήριο της οδού Ασκληπιού.

Είχε φέρει στον κόσμο άλλα 3 παιδιά τα οποία είχαν όλα δοθεί «bonus συναδελφικής προστασίας» σε άτεκνα στελέχη οικογενειάρχες της Ελληνικής Αστυνομίας.

«Ελευθερία, από σήμερα κάνεις sex με πελάτες ελεύθερα. Όχι προφυλάξεις. Ο.κ.; Τιμή κανονίζω εγώ. Κοίτα εδώ… Δώρο.»

Ο ιδιοκτήτης του οίκου ανοχής, ο κύριος «Μιχάλης» πρώην στέλεχος της Ελληνικής Αστυνομίας, ο «σωτήρας» της, της είχε τυλίξει ανάμεσα σε κυλοτάκια του ενός ευρώ από κινέζικο της οδού Αχαρνών 3 σύριγγες και 4 γραμμάρια καθαρή ηρωίνη.

«Κοίτα και τι άλλο σου βρήκα. Ροδέλαιο από το Κazanlak… Έλα, χαμογέλα να σε βγάλω μια φωτογραφία…»

Το βράδυ της Πρωτομαγιάς του 2012 στο σπίτι της Snezhana Ilieva, η Ilieva Ζivka (Ζωή ελληνιστί), αναγνωρίζοντας στο πρόσωπο του πρώην «Ρόδου του Kazanlak», την κόρη της, εκείνη που πριν από 16 χρόνια είχε δέσει γυμνή και βαριά κακοποιημένη από 4 μέλη της οικογένειας Ilieva στις οπλές ενός γέρικου αλόγου, φωτογραφημένη τώρα από τις Ελληνικές Αρχές ως «καταδικασμένη ομογενής ιερόδουλος κίνδυνος για την ελληνική δημόσια υγεία» έφτυσε την οθόνη της τηλεόρασης κάνοντας ταυτόχρονα και με τα δυο χέρια το σταυρό της.

Τα ξημερώματα της δεύτερης μέρας του Μαίου του έτους 2012, βρήκαν το πτώμα της Ilieva Ζivka κρεμασμένο από ένα τσιγκέλι, το ίδιο που κρέμαγαν τα σφαγμένα οικόσιτα ζώα, στην αποθήκη του αγροτικού σπιτιού της οικογένειας Ιlieva στο Kazanlak της Βουλγαρίας.

(via)

αποχαιρετισμός

Δημήτρης Χριστούλας

,Όπως και όσοι κοιμούνται» 
,θαρρώ λέει ο Ηράκλειτος

είναι εργάτες και συνεργοί 
.«στα όσα γίνονται στον κόσμο

,Μάρκος Αυρήλιος
Τα εις εαυτόν, ΣΤ¨42

    "φαίνεται πως τον συνηθίσαμε επικίνδυνα τον θάνατο"

τι λένε οι "επαΐοντες";

κυκλοφορεί και είναι fake, είπε η κυρία Πραγματικότητα στον τρυφερό πλην απρόσεκτο αναγνώστη της. δίπλα της το ραδιόφωνο στη διαπασών: δεν ξέρω αν αντέχετε το μαρτύριο που τραβάτε  κύριε Παπακωνσταντίνου, ακούστηκε- κάνοντάς τα όλα τόσο αληθινά που έλεγες πως είναι ψεύτικα.

[συν.κυρτός]

«Eάν τελείωσες όλες τις ανώτατες σπουδές σου και δεν έγινες ανόητος τελικά, γλίτωσες από τρίχα φίλε μου». 

 (William Hazlitt)

ποιος είναι αυτός ο Hazlitt; από μια τρίχα κρέμεται η συν[αιν]εση ,αγαπητή/ε ανώνυμη/ε και μάλιστα ακαδημαϊκή, μην κοιτάς τις αγκύλες, διάβασε το τελευταίο απεργιακό φύλλο των εργαζoμένων της "Ελευθεροτυπίας" και θα καταλάβεις.

τι καθεστώς θέλουν να ιδρύσουν;

αναρωτιέται  η κυρία Άννα Δαμιανίδη.
Μπορείτε να φανταστείτε:

«Tην Κυριακή 12 Φλεβάρη, πριν τη μεγαλύτερη μεταπολιτευτική διαδήλωση, το μέγεθος της οποίας υποβάθμισαν όλα τα ΜΜΕ, λίγο πριν τις 13:00 κι ενώ βγαίναμε από την πολυκατοικία μας με σκοπό να βρεθούμε στην προσυγκέντρωση της λαϊκής συνέλευσης Χολαργού-Παπάγου, της οποίας είμαστε μέλη, δεχτήκαμε όπως και άλλοι σύντροφοί μας, επίθεση από ομάδα ασφαλιτών εντός του κοινόχρηστου χώρου της πολυκατοικίας μας.Οι ασφαλίτες με συνέλαβαν, ενώ ο σύντροφός μου πρόλαβε να ξαναμπεί στο σπίτι μας. Η συνέχεια ήταν κινηματογραφική. Οι τραμπούκοι της Ασφάλειας με έβαλαν βιαία σε ένα Ι.Χ., χωρίς να μου δείξουν ποτέ κάποια ταυτότητα, παρά τις συνεχόμενες σχετικές απαιτήσεις μου. Ειδοποιήθηκε δικηγόρος, καθώς -όσο κι αν τείνει να γίνει συνήθεια- η τακτική αυτή των "προληπτικών συλλήψεων" - απαγωγών είναι ολωσδιόλου παράνομη. Οι ασφαλίτες μου ζητούσαν επίμονα να πείσω τον σύντροφό μου να παραδοθεί κι αυτός και για να μη συναντηθώ με τη δικηγόρο, με κάνανε βόλτες με το Ι.Χ. τους στην περιοχή. Στη συνέχεια κατέφθασε κάτω από το σπίτι μας ένα βαν με ένστολους που φορούσαν αλεξίσφαιρα και κρατούσαν αυτόματα, ώστε να ολοκληρωθεί η επιχείρηση τρομοκράτησης και η στοχοποίησή μας στη γειτονιά. Ο κλοιός κάτω από το σπίτι χαλάρωσε λίγο μόνο όταν μέλη της λαϊκής μας συνέλευσης κάναν μια μικρή διαδήλωση στη γειτονιά, αλλά μετά την απομάκρυνσή τους συνεχίστηκε το ίδιο σκηνικό.Εντωμεταξύ οι ασφαλίτες με παρέδωσαν σε ένα περιπολικό, το οποίο με πήγε στη ΓΑΔΑ. Εκεί κρατήθηκα παράνομα για περίπου 9 ώρες, κατά τη διάρκεια των οποίων οι απαγωγείς μου έψαχναν διάφορα γελοία προσχήματα "νομιμοποίησης" της απαγωγής. Έτσι, μου ανακοίνωσαν ότι είμαι εκεί ως "μάρτυρας" -γενικά κι απροσδιόριστα- για τα γεγονότα στις πορείες της 48ωρης απεργίας. Αργά το βράδυ κι ενώ εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωναν και συγκρούονταν σε όλη την Αθήνα, με άφησαν ελεύθερη.Είμαστε σίγουροι ότι όσο η λαϊκή δυσαρέσκεια αυξάνεται λόγω των αντικοινωνικών μέτρων που επιβάλλει η ιδιότυπη χούντα που μας κυβερνάει τόσο η καταστολή θα γίνεται πιο απροκάλυπτη.Αυτές οι μέθοδοι δεν τρομοκρατούν ούτε εμάς ούτε τις κινηματικές διαδικασίες στις οποίες συμμετέχουμε. Αγωνιζόμαστε από τα κάτω, αυτοοργανωμένα, σε συνελεύσεις γειτονιάς, σε χώρους εργασίας, στο δρόμο προτάσσοντας την κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη.

                                                                                                                                               Α.Κ. - Ν.Λ.»

(via)

και συνεχίζει:

Μην ξεγελάτε άλλο τους εαυτούς σας, δεν θα μείνει όρθιο τίποτε, μούμπλε μούμπλε, σκύβουμε το κεφάλι και κλαιγόμαστε σεμνά, είπαμε να μην διαβάζετε το μνημόνιο, ούτε μια αφίσσα δεν μπορείτε να διαβάστε; ούτε ένα κείμενο ανοιχτής συνέλευσης κατοίκων; Δεν το κρύβει καθόλου. Τα λέει με χίλιους τρόπους. Ωχ...ζητώ συγγνώμη, εκ παραδρομής τα μπέρδεψα και επανορθώνω.  Όλο το κείμενο εδώ.

βασανισμένα χειρόγραφα

                   -όλος ο πόλεμος στηρίζεται στην εξαπάτηση-
                              Περί ορθοφροσύνης

Της πουτάνας το κιγκλίδωμα

Τη νύχτα που ο Αλ. Παπαχελάς συνάντησε τον Κωνστ.Μητσοτάκη.
(κατανοώ και επιθυμώ να συνεχίσω)

Αλέξης Παπαχελάς: Άλλο θέλω να σας πω. Το θέμα είναι ότι αν αυτό το Κίνημα κάποια στιγμή πάρει μεγάλες διαστάσεις 200-300 χιλιάδων ανθρώπων, τότε τι κάνει μια δημοκρατική Κυβέρνηση; Διότι έχει ένα πρακτικό πρόβλημα πλέον και νομιμοποίησης αν θέλετε απέναντι στον κόσμο.

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: Επειδή θα μαζευτούν 200.000 άνθρωποι -και αν μαζευτούν, που δεν θα μαζευτούν- δεν σημαίνει ότι η δημοκρατία θα πάψει να λειτουργεί κ. Παπαχελά. Το Σύνταγμα δεν προβλέπει ότι αν μαζευτεί μια διαδήλωση 200 χιλιάδων πέφτει η Κυβέρνηση…

Αλέξης Παπαχελάς: Εγώ να το καταλάβω. Αλλά εσείς πιστεύετε ότι η Βουλή πρέπει ό,τι και να γίνει αύριο ό,τι και να σημαίνει αυτό, ότι πρέπει να μείνει ανοιχτή;
Κωνσταντίνος Μητσοτάκης:  Βεβαίως η Βουλή πρέπει να μείνει ανοιχτή, αλίμονο αν δεν μείνει η Βουλή ανοιχτή. Η δημοκρατία κ. Παπαχελά έχει χρέος να προστατέψει τον εαυτό της και οι αρχηγοί, οι υπεύθυνοι πολιτικοί, οι ηγέτες όποιοι και νά 'ναι έχουν χρέος αυτή την ώρα να κρατήσουν τη Βουλή ανοιχτή.

Αλέξης Παπαχελάς: Καταλαβαίνετε τι λέτε; Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να έχουμε ακόμη και νεκρούς..
Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: Να έχουμε και νεκρούς. Τι θα πει αυτό «να έχουμε νεκρούς»; Εάν οι άλλοι πάνε να καταλάβουν...; Δηλαδή τα παλιά, τα χειμερινά ανάκτορα θα καταλάβουμε;

                                         μέσες άκρες αυτά. καλή δύναμη.

BARRICADES

BARRICADES CLOSE THE STREETS BUT OPEN THE WAY

περί οδοφραγμάτων και μνημείων

                                via spina nel cuore

ουχρονία

Επιθετικοί γίνονται όσοι παρακολουθούν με τις ώρες τηλεόραση.

Πιο επιρρεπείς, φυσικά, είναι οι έφηβοι.

(via)

κάθε μέρα σχεδόν

αναπνέει

στους

δρόμους

της

πόλης

βρέθηκε

στο

μπλόγκι

του

xamenou

από

πολύ

παλιά

προκαταβολή

του

μέλλοντος

ζητάει

γράμμα της Fee Marie Meyer

Και τώρα που τα φώτα της παράστασης έσβησαν και η αυλαία έχει πια πέσει, ήρθε η ώρα να μιλήσω εγώ. Με τον τρόπο που εγώ θέλω. Για το τι έγινε, τι παιχνίδια θεωρώ ότι παίχτηκαν στην πλάτη μου, αλλά και πέρα από εμένα, γιʼ αυτά που θα πρέπει πια να αφορούν τον κάθε νοήμονα άνθρωπο στον ελλαδικό χώρο.
Όσον αφορά στην «υπόθεσή» μου: Είμαι πια αρκετά σίγουρη ότι από τη στιγμή που τα στοιχεία μου έγιναν γνωστά στα τσακάλια της αντιτρομοκρατικής, βεβαίως απόλυτα δικαιολογημένα -καταλαβαίνετε, ήπια ποτό με τους λάθος ανθρώπους- το έργο ήταν προδιαγεγραμμένο. Πόσο μάλλον, όταν googlαραν το επίθετό μου (σαν να λέμε Παπαδόπουλος στην ελλάδα) και –φαντάζεστε τι χαρά- ανακάλυψαν το πλούσιο «οικογενειακό» μου ιστορικό. Δεν είχε σημασία το διαφορετικό όνομα του πατέρα μου -άλλωστε «αυτές πάνε όλες με όλους»-, ούτε η διαφορετική ημερομηνία γέννησης της μητέρας μου.
Από τη στιγμή που η πραγματικότητα δεν τους έκανε, έπρεπε να προσαρμοστεί. Έπρεπε να μπω στο καλούπι και τον ρόλο που μου είχαν ετοιμάσει. Παρασκευή 15.00 έγινε η απαγωγή μου, την ώρα που έβγαινα από το σπίτι να πάω στο φροντιστήριο όπου διδάσκω. Τουλάχιστον δέκα άτομα με κουκούλες, αφού μου φόρεσαν κι εμένα κουκούλα, με πήγαν στον 12ο όροφο της Γ.Α.Δ.Α. χωρίς να μου πουν ούτε μια λέξη. Εκεί αφού με ανέκριναν έξι άτομα, μου έδειξαν μια φωτογραφία όπου βρισκόμουν εγώ και ο φίλος και σύντροφος Χρήστος Πολίτης. Με ρώτησαν αν τον γνωρίζω και μόλις τους απάντησα θετικά, ότι είναι ένας ακόμη που έχετε στείλει φυλακή άδικα, ο επικεφαλής διέταξε βαρύγδουπα «κανονικά, πάμε τις διαδικασίες». Με έγδυσαν, με κατέγραψαν, μου έκλεψαν το φανελάκι και τις κάλτσες μου, εννοείται ότι δεν μου είχαν πει καν γιατί κατηγορούμαι και εννοείται ότι καμία σημασία δεν έδιναν στο αίτημα μου για δικηγόρο.
Έχει σημασία η ώρα, γιατί ήδη στις 17.00, δύο μόλις ώρες αργότερα, είχε γίνει γνωστή η όλη ιστορία των υποτιθέμενων γονιών μου.
Έτσι, εξηγείται πολύ καλά, γιατί ενώ αντιστεκόμουνα στη φωτογράφηση, με τραβούσαν από τα κινητά τους τηλέφωνα, για να κλέψουν μια εικόνα. Διαφορετικά το καυτό τους θέμα δεν θα πουλούσε τόσο...
Χρόνια τώρα ξέρουμε πώς λειτουργούν αυτοί οι σαθροί ως το κόκκαλο μηχανισμοί, γνωρίζουμε ότι άλλοτε οι ρουφιανοδημοσιογράφοι (με λιγοστές αλλά σημαντικές εξαιρέσεις) είναι τα φερέφωνα της αστυνομίας, και άλλοτε οι εντολείς τους. Έτοιμοι να κομματιάσουν οποιαδήποτε ζωή πετάξουν στα αιχμηρά δόντια τους, έτοιμοι να κατασπαράξουν αλήθειες για να ξεράσουν ψέματα. Σιχαμένοι…
Αυτό που δεν είχα φανταστεί, τουλάχιστον προσωπικά, ως σήμερα είναι ο απροκάλυπτος τρόπος με τον οποίον αυτό συμβαίνει στο εδώ και το τώρα.
Όταν το φιάσκο είχε αρχίσει να γίνεται ξεκάθαρο, κι ενώ εγώ δεν γνώριζα τίποτα απʼ όλα τα αίσχη που είχαν δει το φως της δημοσιότητας, με κάλεσε στο γραφείο του ένας υπεύθυνος για τη «διεθνή τρομοκρατία». Άρχισε να μου κάνει «φιλική κουβεντούλα» σε σχέση με το πότε ακριβώς σκοτώθηκε ο πατέρας μου σε συμπλοκή! Πραγματικά, πρέπει να μου έπεσε το σαγόνι στο πάτωμα, ιδιαίτερα όταν μειδιώντας πρόσθεσε ότι «καλά, εμένα πιο πολύ η μητέρα σου με το διεθνές ένταλμα σύλληψης με ενδιαφέρει»... Μόνο που δεν με κατηγόρησε, εν τέλει, ανοιχτά για υπόθαλψη εγκληματία, αφού δεν δήλωσα εξ αρχής τα πατρώνυμα των γονιών μου…
Βέβαια, έκανα αρκετά. Όπως είπε και η εισαγγελέας, «κατέσχεσαν πολλά, ασυνήθιστα πολλά» πράγματα από το σπίτι μου... βούρτσες, ρούχα, οδοντόβουρτσες, μαξιλαροθήκες και... έντυπα. Έντυπα που με αδιάσειστα στοιχεία αποδεικνύουν ότι είμαι αναρχική, κάτι που δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή να κρατήσω μυστικό, άρα -όπως εύγλωττα διατύπωσε αυτή η μορφωμένη κυρία- και τρομοκράτης, αφήνοντας ανοιχτό, μέχρι να γίνει το συμβούλιο, ακόμη και το ενδεχόμενο της στέρησης της ελευθερίας μου!
Αν θέλει να με φυλακίσει γιʼ αυτό, ναι, είμαι ένοχη, και πάντα θα είμαι. Πάντα θα είμαι στην όχθη των καταπιεσμένων και όχι των εκμεταλλευτών, πάντα, μέχρι να μην υπάρχει πια εξουσία από άνθρωπο σε άνθρωπο και από τον άνθρωπο στα ζώα και τη φύση. Αιτούμαι όμως δημόσια και σοβαρά, να αλλάξει το κατηγορητήριό μου. Ας γραφούν οι αληθινές κατηγορίες, να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Να μπει στη θέση των κατηγοριών –είναι αναρχική και διαβάζει έντυπα. Έχει σχέσεις με πολλούς ακόμη αγωνιζόμενους ανθρώπους και είναι περήφανη για αυτό.
...Οπλίσατε επί σκοπό και εκτελέστε μας στον τοίχο της Καισαριανής...
Κάπου κάποτε διάβασα ότι το κύρος ενός πολιτικού καθεστώτος φαίνεται από τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους πολιτικούς του αντιπάλους. Ελλάς το μεγαλείο σου!
Η εποχή που ζούμε είναι ευμετάβλητη, παράξενη, αλλάζει συνεχώς. Η εξουσία σε εποχές θεσμικής και οικονομικής κρίσης πάντα παίζει με το καρότο και το μαστίγιο, το φόβο και την ασφάλεια. Θέλουν κανένας να μην αντιδρά σε τίποτα, να μην μιλά, να μην κοιτάζει κανείς γύρω του, κανείς να μην σκέφτεται διαφορετικά, να μην σκέφτεται γενικά. Λοβοτομείτε μας εκ γενετής, να τελειώνουμε!
Προσπαθούν να επιβάλουν παντού την τρομαχτική και απόλυτη ομοιομορφία τους, την απόλυτα, εξονυχιστικά μελετημένη απανθρωπιά τους.
Στον ελλαδικό χώρο αυτοί τη στιγμή υπάρχουν περίπου 40 κρατούμενοι για πολιτικούς λόγους. Οι περισσότεροι δεν έχουν καν δικαστεί, κι όμως βρίσκονται σε φυλακές υψίστης ασφαλείας, άλλοι δεν δικάζονται με ανοιχτή και δημόσια δίκη, άλλοι κρατούνται δίχως να υπάρχει το παραμικρό εις βάρους τους, με βάση το φρόνημά τους, την αλληλέγγυα στάση ζωής που επιδεικνύουν και τις προσωπικές τους σχέσεις.
Θέλουν όλο και πιο συντηρητικά, όλο και πιο φασιστικά να επιβάλουν την απομόνωση, τη μοναξιά, τη λογική του «ο καθένας για την πάρτη του» και μονάχα να βλέπουμε όλοι τις μεσημεριανές εκπομπές τους, να καταναλώνουμε υποκατάστατα ζωής, ψέματα, θέαμα. Να μη μιλάμε με γνωστούς, μην πηγαίνουμε και μην καλούμε σε σπίτια, να μην ξέρουμε κανέναν, ή να του ζητάμε πιο πριν να μας γνωστοποιήσει το φάκελό του στην ασφάλεια, άσε καλύτερα, μπορεί να μπλέξουμε.
Θέλουν να μη νιώθουμε, να λειτουργούμε μόνο βάση των χαμηλότερων ενστίκτων της επιβίωσης και της αυτοσυντήρησης, βάση του σαδισμού της «κλειδαρότρυπας» να παίρνουμε μάτι τις ζωές άλλων, χάνοντας τη δική μας.
Θέλουν να μισούμε, να εξορίσουμε στο «πυρ το εξώτερον» κάθε τι διαφορετικό, ανθρώπους από άλλα μέρη, συναδέλφους από άλλους κλάδους, όποιον σκέφτεται ή ζει διαφορετικά.
Όλοι αυτοί είναι επικίνδυνοι, πρέπει να τους μισούμε, καθώς το μίσος τρέφει τον φόβο και αντίστροφα.
Σε αυτόν το φόβο βρίσκουν πάτημα για να επιβάλουν τη νεκρική τους ασφάλεια, ως επιθανάτιο ρόγχο μιας κοινωνίας που απαρνείται τους τελευταίους δεσμούς που την ορίζουν ως τέτοια.
Μονάχα τρεις λέξεις, πιστεύω, φτάνουν για να καθοριστεί το Ανθρώπινο στον Άνθρωπο. Αξιοπρέπεια-Ελευθερία-Αλληλεγγύη. Η μια δεν μπορεί να υπάρξει δίχως τις άλλες δυο, καμία δεν πέφτει από τον ουρανό. Θέλουν τιμή και τόλμη. Αυτές είναι όμως οι δύσκολες έννοιες που δίνουν στον άνθρωπο υπόσταση, που μετατρέπουν την επιβίωση σε ζωή.
Μπορούν να μας ελέγχουν, να μας κομματιάζουν και να μας απομονώνουν μονάχα όσο μένουμε με την πλάτη σκυμμένη κάτω από το μαστίγιο, να κυνηγάμε το εκάστοτε καρότο.
Ας αντισταθούμε! Μόλις σηκώσουμε το κεφάλι και αντικρύσουμε τον εαυτό μας και τους απέναντι ξανά στα μάτια, το σαθρό τους οικοδόμημα θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος. Γιατί, μπορεί αυτή τη στιγμή η καταστροφή να έπεσε στο σπίτι του γείτονα, αλλά αύριο θα είναι στο δικό σου.
Ας αντισταθούμε! Γιατί, παντού στον κόσμο υπάρχουν άνθρωποι που τολμούν να σηκώσουν το κεφάλι. Παντού και πάντα, κάθε μοναδική στιγμούλα που κάποιος υψώνει το βλέμμα στον ουρανό και στο απέραντο του ορίζοντα που ξέχασε από παιδί, ξαναγεννιέται το Ανθρώπινο στον Άνθρωπο.
Φτάνει, αρκετά τους ανεχτήκαμε! Αγώνας για την γη ολάκερη και την ελευθερία, αγώνας για τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας
Το κράτος και τα μίντια είναι οι μόνοι τρομοκράτες.
Η αλληλεγγύη σε όσους αγωνίζονται, πέρα από όπλο μας, είναι και δεδομένη.
Παραφράζοντας το γνωστό ποίημα: Όταν ήρθαν να πάρουν το γείτονά μου, δεν μίλησα, ήταν ξένος. Όταν αργότερα ήρθαν να πάρουν τον επόμενο, ήταν τσιγγάνος, πάλι δε μίλησα. Μετά πήραν και τον φτωχό, τον αλήτη, τον αναρχικό, τον αριστερό....Τελικά ήρθαν να πάρουν κι εμένα... ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΜΕΙΝΕΙ ΠΙΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ...

Fee Marie Meyer

(via)

μπαρούτι*

*παμπάλαια εκρηκτική ύλη

all time classic

«Η Πολιτική Ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης εκφράζει τα συλλυπητήρια και τη θλίψη της για το θάνατο του Ερνάντ Αζίζ...»

(περισσότερα)

διάλειμμα για διαφημίσεις

( Werbepause)

«Το έξω», έγραψε ο Νίκος Καρούζος,

«δεν μας φταίει σε τίποτα· το προς τα έξω φταίει».

κάπως έτσι φτάσαμε στα δύσκολα

βέβαια, το ξεπέρασμα αυτής της κατάστασης είναι δυνατό.
το έχουν αποδείξει κι άλλοι πριν από μας.

"Η πολιτική σημασία της ενοχής", Άκης Γαβριηλίδης

◯

Γυρίζει γυρίζει φριχτά

ο στρογγυλός ο δρόμος

γυρίζουν γυρίζουν φριχτά

στο στρογγυλό το δρόμο

χιλίων ειδών άνθρωποι

μηχανές ποικίλων μορφών

...

γυρίζει γυρίζει σιγά

το παιδί που δεν αγαπάει το σκολειό

κι ο άνεργος που από κάπου περιμένει δουλειά

...

Ένα ποίημα του Νικήτα Ράντου (Νικόλαος Κάλας) , για την Πλατεία Ομονοίας, γραμμένο την εποχή του μεσοπολέμου, όταν η πλατεία ήταν στρογγυλή.

προβολή πλήρους προφίλ

ανφάς τα πράγματα φαίνονται καλύτερα ツ

[...]Είναι κάτι διάρκειες που μοιάζουν αμελητέες, που δεν καταγράφονται πουθενά κι όμως κλείνουν μέσα τους όλα τα χαμένα χρόνια του καθενός, ίσως και τους αβίωτους αιώνες της κοινής πορείας όλων μας. Περισσότερο σε χαρακτηρίζουν αυτά που δεν έκανες παρά οι λιγοστές τυχαίες και βιαστικές σου πράξεις. Οι σπουδαίες ιδιότητες που περιφέρουμε σαν λάβαρα για να τις δουν οι άλλοι δεν είναι παρά φτηνές διακοσμήσεις που κρύβουν τις μέσα μας ρωγμές[...]

ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΣΤΗΝ ΤΑΡΑΤΣΑ,

Ένας μονόλογος που γράφτηκε κατά παραγγελία της Κατερίνας Γώγου,

Ανδρέας Ταρνανάς, Oδός Πανός

Το εξαιρετικό παιχνίδι του εμφυλίου πολέμου – Tiqqun

Κανών υπ’ αρ. 1

Μέχρι νεωτέρας, άπαντα τα δικαιώματά σας καθίστανται ανενεργά. Ασφαλώς, θα ήτο καλό να διατηρούσατε για λίγο την ψευδαίσθηση ότι έχετε ακόμα τέτοια. Επίσης, δεν θα τα παραβιάσουμε παρά μόνο ένα προς ένα, ανά φορά και περίσταση.

Κανών υπ’ αρ. 2

Καλά θα κάνετε να είστε συνεργάσιμοι: Δεν μιλάμε πια για τήρηση της νομιμότητας, για το Σύνταγμα, κι άλλα τέτοια τρυφηλά απαυγάσματα περασμένων εποχών. Εδώ και καιρό, όπως θα έχετε ήδη παρατηρήσει, έχουμε περάσει νόμους που μας τοποθετούν υπεράνω του νόμου, και σε ό,τι το αφορά, του Συντάγματος.
Κανών υπ’ αρ. 3

Είστε απομονωμένοι, αδύναμοι, συγχυσμένοι, κακοποιημένοι. Είμαστε η πλειοψηφία, οργανωμένοι, ισχυροί κι εμείς ξέρουμε. Κάποιοι θα έλεγαν ότι είμαστε ένα είδος μαφίας. Λάθος, είμαστε Η Μαφία, αυτή που έχει εκτοπίσει κάθε άλλη τέτοια. Εμείς και μόνον, είμαστε σε θέση να σας παρέχουμε προστασία από το χάος του κόσμου. Γι αυτό μάλιστα, μας ευχαριστεί να σας χώνουμε καλά μες το κεφάλι την αίσθηση της αδυναμίας σας, της “ανασφάλειάς” σας. Γιατί αυτή, είναι ανάλογη με την κερδοφορία της μαφίας μας.
Κανών υπ’ αρ. 4

Το παιχνίδι, απ’ την μεριά σας, συνίσταται στο να δραπετεύσετε ή έστω να αποπειραθείτε να το σκάσετε. Με το να δραπετεύσετε, εννοούμε: Να ξεπεράσετε την κατάσταση της εξάρτησής σας. Προς στιγμήν, ας το παραδεχτούμε, είστε απόλυτα εξαρτημένοι από μας, σε κάθε πτυχή της ζωής σας. Παράγουμε αυτά που τρώτε, μολύνουμε τον αέρα που αναπνέετε, είστε στο έλεός μας για το παραμικρό, και πάνω απ’ όλα, δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα ενάντια στην παντοδυναμία της αστυνομίας μας, για την οποία επιφυλάσσουμε κάθε κάλυψη, όσον αφορά τόσο τη δράση όσο και την εκτίμησή της.
Κανών υπ’ αρ. 5

Ωστόσο, δεν είναι δυνατόν να αποδράσετε μόνοι. Είναι απαραίτητο να ξεκινήσετε χτίζοντας την αναγκαία αλληλεγγύη. Προκειμένου να γίνει το παιχνίδι πιο δύσκολο, έχουμε προοικονομίσει την ρευστοποίηση κάθε αυτόνομη κοινωνική σχέση. Έχουν άπασες υποκατασταθεί απ’ την εργασία: την κοινωνικότητα υπό έλεγχο. Μπορείτε να της διαφύγετε μέσω της κλοπής, της φιλίας, του σαμποτάζ και της αυτοοργάνωσης. Διευκρινιστικά, όλα τα μέσα της απόδρασής σας, τα κάναμε να συνιστούν ποινικά αδικήματα, εγκλήματα.
Κανών υπ’ αρ. 6

Επανάληψη μήτηρ μαθήσεως: οι εγκληματίες είναι οι εχθροί μας. Αλλ’ εσείς μπορείτε να κρατήσετε αυτό: οι εχθροί μας είναι εγκληματίες. Ακόμα και μεταξύ των λιγότερο πιθανόν να λιποτακτήσουν, ο καθένας ανάμεσά σας είναι ένας δυνητικά εγκληματίας. Γι αυτό είναι καλό να κρατούμε τους αριθμούς που καλέσατε απ’ το τηλέφωνό σας, να μπορούμε να σας εντοπίσουμε ανά πάσα στιγμή μέσω των κινητών σας, και να γνωρίζουμε τις συνήθειές σας απ’ τις πιστωτικές σας κάρτες.
Κανών υπ’ αρ. 7

Στο μικρό μας παιχνίδι, αυτοί που θα βγουν απ’ την απομόνωσή τους θα ονομάζονται από δω και στο εξής “εγκληματίες”. Όσον αφορά αυτούς που έχουν τα κότσια να αμφισβητήσουν την κυριαρχία μας, ας τους αποκαλούμε “τρομοκράτες”, τί λέτε; Αυτοί, θα μπορούν να δολοφονούνται ελεύθερα.
Κανών υπ’ αρ. 8

Γνωρίζουμε καλά, πως η ζωή στην κοινωνία μας προσφέρει τόση απόλαυση όσο κι μια διαδρομή με τον προαστειακό. Ότι μέχρι στιγμής, ο καπιταλισμός, παρ’ όλον τον πλούτο του, δεν έχει παράγει παρά παγκόσμια απόγνωση. Ότι η τάξη μας -τρώγοντας τις σάρκες της- δεν έχει άλλο επιχείρημα πέρα απ’ τις σφαίρες της για να διαφυλαχτεί. Αλλά τί θέλετε πιά; Αφού, έτσι είναι! Σας έχουμε αφοπλίσει πνευματικά, σωματικά, και διατηρούμε το μονοπώλιο όλων αυτών που απαγορεύονται σε σας: βία, ενοχή, αορατότητα. Ειλικρινά, το ίδιο δεν θα κάμνατε κι εσείς στην θέση μας;
Κανών υπ’ αρ. 9

Είστε όλοι φυλακισμένοι.
Κανών υπ’ αρ. 10

Δεν υπάρχουν άλλοι κανόνες. Όλες οι επιθέσεις επιτρέπονται.
Εκ της Κυβερνήσεως
***
Η μετάφραση έγινε από το http://www.bloom0101.org/grandjeu.pdf, όπου μπορούν να βρεθούν πολλά ακόμη κείμενα σχετικά με το περιοδικό Tiqqun, και την “Αόρατη Επιτροπή”.

***

(από Πρακτορείο Rioters)