Μ.Ν.
Τίποτα δεν κατάλαβε. Όλη την ώρα μου΄λεγε "θυμάσαι;" Τι να θυμηθώ. Μονάχα τα όνειρα θυμάμαι γιατί τα βλέπω νύχτα. Όμως τη μέρα αισθάνομαι άσχημα - πως να το πω : απροετοίμαστη. Βρέθηκα μέσα στη ζωή τόσο άξαφνα - κει που δεν το περίμενα καθόλου. Έλεγα "μπα θα συνηθίσω". Κι όλα γύρω μου έτρεχαν. Πράγματα κι άνθρωποι έτρεχαν,έτρεχαν - ώσπου βάλθηκα κι εγώ να τρέχω σαν τρελή.Αλλά φαίνεται, το παράκανα. Επειδή - δεν ξέρω- κάτι παράξενο έγινε στο τέλος.Πρώτα έβλεπα τον νεκρό κι ύστερα γινόταν ο φόνος. Πρώτα ερχόταν το αίμα κι ύστερα ο χτύπος κι η κραυγή. Και τώρα όταν ακούω να βρέχει δεν ξέρω τι με περιμένει...
Απόσπασμα από το βιβλίο του Ο.Ελύτη "Μαρία Νεφέλη",εκδόσεις Ίκαρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου