Oυτοπία, σε πάω γιατί ασχολείσαι με "δύσκολα" θέματα. Γιατί τα ενδιαφέροντά σου δεν βολεύονται με τις φόρμες της καθημερινότητας. Γιατί τα ποστ σου είναι τόσο ξεχωριστά. Και επειδή από ρεαλισμό (σε κάθε παραλλαγή του) χορτάσαμε, αναρωτιέμαι μήπως είναι καιρός να βάλουμε λίγη ουτοπία στη ζωή μας.
Και μόνο ο χρόνος που χρειάστηκε για να φτιαχτεί αυτό το εκπληκτικό πράγμα(σωστά το λέω πράγμα;Σε άλλο μπλόγκ με είχανε τσακίσει με τις λάθος εκφράσεις μου)είναι άξιος θαυμασμού.Πρέπει να του πήρε του τυπά πολλούς μήνες πρώτα για να συλλάβει την γέννηση σε κάθε μορφή της.Την διάρκεια και το αναπόφευκτο τέλος.Και μετά να σκεφτεί πως να το υλοποιήσει. Μου άρεσε που όταν γινόταν μία κίνηση άφηνε ένα σημάδι.Έσβηνε τα προηγούμενα γκράφιτι και υπήρχε η αχνάδα της προηγούμενης κίνησης που είχε περάσει από εκεί.Δεν υπάρχει τρόπος να σβήσουμε το παρελθόν μας όση μπογιά και αν βάλουμε από πάνω.Πάντα θα υπάρχει το παρόν βέβαια ή κάποια κίνηση για το μέλλον αλλά το παρελθόν θα αχνοφαίνεται υποδηλώνοντας άρνηση εξάλειψης.
Βέβαια είναι πολύ για μένα όλη αυτή η μορφή τέχνης ...ομολογώ οτι λίγα πράγματα κατάλαβα.. είναι και η σπαστική ηλεκτρονική μουσική που μου θυμίζει παλιές φοιτητικές μέρες...(τι σκατά μου άρεσε τότε σε αυτό το είδος μουσικής...) αλλά αφου κατάλαβαν τόσα οι προηγούμενοι σχολιαστές εγώ περρισεύω.
εμένα με άγχωσε (πάντως)-όχι πως με αγχώνει λιγότερο η καθημερινότητά μου που δεν μεταμορφώνεται κιόλας. τυφώνας ο roadartist,με πήρε και με σήκωσε ο γίγαντάς του..
@κούκος: Όλα καλά... Καταναλώσαμε βέβαια λίγα trans λιπαρά παραπάνω...;)
Ένα ωραίο αφιέρωμα στον Γάλλο γκραφιτά Χαβιέ Πρου,έχει το σημερινό "Έψιλον"... Από κει και τα παρακάτω:
"Οι καλλιτέχνες του γκράφιτι ανήκουμε στην παγκοσμιοποίηση και μιλάμε την ίδια εναλλακτική γλώσσα.Όταν κάνουμε κάτι στους δρόμους θέλουμε να υπενθυμίσουμε ότι υπάρχουμε,ότι δεν είμαστε μόνοι μας στη μέση του πουθενά.Το γκράφιτι είναι μια απάντηση στον ακραίο ατομικισμό και στην ακραία μοναξιά που οι παγκόσμιες μητροπόλεις δημιουργούν στους πολίτες τους".
@island: Η μεταμόρφωση ενός κόσμου,δύσκολα γίνεται αντιληπτή. Τα μάτια μας διακοσμούν ό,τι αδυνατούν να κατανοήσουν...(και δεν μιλώ για το γκράφιτι,φυσικά!)
Άκρως συμβολικός ο καλλιτέχνης, γιατί τα γράφιτι είναι καλλιτεχνήματα του δρόμου, και ευτυχώς που αρχίζουμε να τα αναγνωρίζουμε ως έτσι. Προτιμότερος ο τοίχος που φέρει ένα μήνυμα, παρά ο τοίχος που το υπονοεί. Πάλι...δεν ξέρω...πρέπει να σκεφτώ περισσότερο :) Εξαιρετικό το βίντεο. Το αποτέλεσμα βέβαια ήταν να έχω ένα σφιγμένο στομάχι στο τέλος το οποίο αν και δεν είναι ευχάριστο, είναι παράλληλα γιατί ο καλλιτέχνης αυτό ήθελε και το πέτυχε. Έχει λίγο Κάφκα στη ψυχή του, έως πολύ θα έλεγα...
@mrs smith: "Πιστεύω ότι η τέχνη του γκράφιτι είναι το μέλλον της τέχνης,γιατί αποτελεί τον εκδημοκρατισμό της.Όταν κάνουμε τέχνη στους τοίχους,αυτό είναι ένα δώρο που δίνουμε χωρίς αντάλλαγμα στους ανθρώπους.Γιατί όταν βλέπει κανείς την conceptual τέχνη,παρατηρεί ότι αυτή είναι φτιαγμένη για μια ελίτ διανοουμένων και πλουσίων που θέλουν να επιδειχτούν.[...] Οι τοίχοι και οι δρόμοι μιας μητρόπολης είναι μια δημοκρατική γκαλερί γεμάτη απρόοπτα!"
Aυτά κιάλλα πολλά ενδιαφέροντα από τον Χαβιέ Πρου,στο "Εψιλον"... Καταπληκτική η μεταμόρφωση της "Ελληνίδας Κυρίας".Μέσα από την τέχνη του η ηπειρώτισσα γιαγιά βρέθηκε στο...Παρίσι(τη φωτογράφισε το 1970 στην Ηγουμενίτσα).
Η ψυχή του καλλιτέχνη πολύ Κάφκα είχε...συμφωνώ!!!
11 σχόλια:
Oυτοπία,
σε πάω γιατί ασχολείσαι με "δύσκολα" θέματα. Γιατί τα ενδιαφέροντά σου δεν βολεύονται με τις φόρμες της καθημερινότητας. Γιατί τα ποστ σου είναι τόσο ξεχωριστά. Και επειδή από ρεαλισμό (σε κάθε παραλλαγή του) χορτάσαμε, αναρωτιέμαι μήπως είναι καιρός να βάλουμε λίγη ουτοπία στη ζωή μας.
εξαιρετικό video για γραφειοκράτες κάθε είδους! και όχι μόνο
ανάρτηση με πολλά αστέρια!
Και μόνο ο χρόνος που χρειάστηκε για να φτιαχτεί αυτό το εκπληκτικό πράγμα(σωστά το λέω πράγμα;Σε άλλο μπλόγκ με είχανε τσακίσει με τις λάθος εκφράσεις μου)είναι άξιος θαυμασμού.Πρέπει να του πήρε του τυπά πολλούς μήνες πρώτα για να συλλάβει την γέννηση σε κάθε μορφή της.Την διάρκεια και το αναπόφευκτο τέλος.Και μετά να σκεφτεί πως να το υλοποιήσει.
Μου άρεσε που όταν γινόταν μία κίνηση άφηνε ένα σημάδι.Έσβηνε τα προηγούμενα γκράφιτι και υπήρχε η αχνάδα της προηγούμενης κίνησης που είχε περάσει από εκεί.Δεν υπάρχει τρόπος να σβήσουμε το παρελθόν μας όση μπογιά και αν βάλουμε από πάνω.Πάντα θα υπάρχει το παρόν βέβαια ή κάποια κίνηση για το μέλλον αλλά το παρελθόν θα αχνοφαίνεται υποδηλώνοντας άρνηση εξάλειψης.
Καταπληκτικό το ποστ όπως κάθε φορά άλλωστε.
Koίτα, για Heidi Klum δεν τα πας άσχημα...
Βέβαια είναι πολύ για μένα όλη αυτή η μορφή τέχνης ...ομολογώ οτι λίγα πράγματα κατάλαβα.. είναι και η σπαστική ηλεκτρονική μουσική που μου θυμίζει παλιές φοιτητικές μέρες...(τι σκατά μου άρεσε τότε σε αυτό το είδος μουσικής...)
αλλά αφου κατάλαβαν τόσα οι προηγούμενοι σχολιαστές εγώ περρισεύω.
εμένα με άγχωσε (πάντως)-όχι πως με αγχώνει λιγότερο η καθημερινότητά μου που δεν μεταμορφώνεται κιόλας.
τυφώνας ο roadartist,με πήρε και με σήκωσε ο γίγαντάς του..
@κούκος:
Όλα καλά...
Καταναλώσαμε βέβαια λίγα trans λιπαρά παραπάνω...;)
Ένα ωραίο αφιέρωμα στον Γάλλο γκραφιτά Χαβιέ Πρου,έχει το σημερινό "Έψιλον"...
Από κει και τα παρακάτω:
"Οι καλλιτέχνες του γκράφιτι ανήκουμε στην παγκοσμιοποίηση και μιλάμε την ίδια εναλλακτική γλώσσα.Όταν κάνουμε κάτι στους δρόμους θέλουμε να υπενθυμίσουμε ότι υπάρχουμε,ότι δεν είμαστε μόνοι μας στη μέση του πουθενά.Το γκράφιτι είναι μια απάντηση στον ακραίο ατομικισμό και στην ακραία μοναξιά που οι παγκόσμιες μητροπόλεις δημιουργούν στους πολίτες τους".
Kαληνύχτα...:-))))
@island:
Η μεταμόρφωση ενός κόσμου,δύσκολα γίνεται αντιληπτή.
Τα μάτια μας διακοσμούν ό,τι αδυνατούν να κατανοήσουν...(και δεν μιλώ για το γκράφιτι,φυσικά!)
Φιλί:-*
@κόκκινη κίσσα:
Αυτό το...και όχι μόνο,ήταν σχόλιο με πολλά αστέρια!!!
Την καληνύχτα μου!...:-))))
@takis:
;;;!!!
@ερμία:
Εύκολο είναι να μεταμορφωθεί η πραγματικότητα;Αμ δε...
Μάλλον αυτή μας μεταμορφώνει,σιγά σιγά...
Καληνύχτα,ερμία...:-))))
Άκρως συμβολικός ο καλλιτέχνης, γιατί τα γράφιτι είναι καλλιτεχνήματα του δρόμου, και ευτυχώς που αρχίζουμε να τα αναγνωρίζουμε ως έτσι.
Προτιμότερος ο τοίχος που φέρει ένα μήνυμα, παρά ο τοίχος που το υπονοεί. Πάλι...δεν ξέρω...πρέπει να σκεφτώ περισσότερο :)
Εξαιρετικό το βίντεο. Το αποτέλεσμα βέβαια ήταν να έχω ένα σφιγμένο στομάχι στο τέλος το οποίο αν και δεν είναι ευχάριστο, είναι παράλληλα γιατί ο καλλιτέχνης αυτό ήθελε και το πέτυχε.
Έχει λίγο Κάφκα στη ψυχή του, έως πολύ θα έλεγα...
@mrs smith:
"Πιστεύω ότι η τέχνη του γκράφιτι είναι το μέλλον της τέχνης,γιατί αποτελεί τον εκδημοκρατισμό της.Όταν κάνουμε τέχνη στους τοίχους,αυτό είναι ένα δώρο που δίνουμε χωρίς αντάλλαγμα στους ανθρώπους.Γιατί όταν βλέπει κανείς την conceptual τέχνη,παρατηρεί ότι αυτή είναι φτιαγμένη για μια ελίτ διανοουμένων και πλουσίων που θέλουν να επιδειχτούν.[...]
Οι τοίχοι και οι δρόμοι μιας μητρόπολης είναι μια δημοκρατική γκαλερί γεμάτη απρόοπτα!"
Aυτά κιάλλα πολλά ενδιαφέροντα από τον Χαβιέ Πρου,στο "Εψιλον"...
Καταπληκτική η μεταμόρφωση της "Ελληνίδας Κυρίας".Μέσα από την τέχνη του η ηπειρώτισσα γιαγιά βρέθηκε στο...Παρίσι(τη φωτογράφισε το 1970 στην Ηγουμενίτσα).
Η ψυχή του καλλιτέχνη πολύ Κάφκα είχε...συμφωνώ!!!
Καλημέρααααα....:-)))))
Δημοσίευση σχολίου