ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ ΨΑΛΜΩΔΙΑΗ μητέρα μου μισεί τη θάλασσα,
τη δική μου θάλασσα,ειδικά,
την ορμήνεψα να μην το κάνει-
ήταν το μόνο που μπορούσα.
Δυό χρόνια αργότερα
η θάλασσα την έφαγε.
Στην ακτή επάνω βρήκα μία παράξενη
μα όμορφη τροφή-
ρώτησα τη θάλασσα αν μπορούσα να τη φάω,
κι η θάλασσα είπε πως μπορούσα.
-Ω,θάλασσα,τι ψάρι είναι τούτο
τόσο γλυκό και τρυφερό;-
-Το πόδι της μητρός σου-η απάντησή της.
ΓΚΡΕΓΚΟΡΥ ΚΟΡΣΟ
ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΜΠΗΤ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ Β΄
μικρός ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
32 σχόλια:
και είναι αυτό μήπως "το σκοτεινό σημείο της υπαρξής μας πού ταξιδεύει σαν το ψάρι?"
αλμυροί στίχοι
λιμπιντικής υφής
με έντονο ψυχαναλυτικό υπόστρωμα...
μπράβο!!!! για την επιλογή
καλό βράδυ!
άμαθη κι ανόητη όπως είμαι,
τίποτα δε μου είπαν αυτοί οι στίχοι, εκτός από ανατριχίλα.
ανωνύμως επωνύμως άμπτθα:)
(και συγγνώμη για την αγένεια, αλλά σίγουρα δείχνει το επίπεδό μου, ελπίζω και δε θέλω να θίγει την ουτοπία, κι ασφαλώς δεν μπορεί να θίξει ούτε το ποίημα, ΄χετε δει ποτέ κείμενο να θίγεται;)
την καλημέρα μου
Καλημέρα!
Πρωί πρωί... δεν είμαι για τόσο βαθιά ψυχανάλυση. Θα ξαναπεράσω. Άσε που έχω και του μ... μου το χαβά.
Φιλιά μικρή μου ανεπίδευκτη:)
Οι μητέρες μισούν τις θάλασσες των παιδιών τους. Ξεχνούν εύκολα τον καιρό που στέκονταν κι' εκείνες, να κυττούν αχόρταγα το γαλανό τους και να γίνονται γλαροπούλια.
Και εκείνα τα φτερά, έχουν ξεχάσει πια που φύτρωναν στο κορμί τους.
Εκδίκηση ? ή η ίδια ιστορία να την
διηγείσαι ανάποδα ?
" μιά σταγόνα από κοράλλι
σχήμα καρδιάς
επεσε απ΄το στόμα
ενός παιδιού γαλάζιου
Η μάνα του την πούλησε
στο μουσείο τών λουλουδιών
και το παιδί ερήμωσε
δίχως καρδιά,δίχως κοράλλι πιά
πεθαίνει"
Joyce Mansour
μικρό αντί-δωρο για το ποίημα του Κόρσο !
φιλιά.
Γιατί η δικιά σου θάλασσα να σου προσφέρει το πόδι της μητρός σου;
Καλησπέρα Ουτοπάκι
@κοκκινη κισσα:
Αυτά παθαίνει κανείς όταν τον νανουρίζει η θάλασσα.Ξυπνάει με παλιά διαβάσματα και ψάχνει το πόδι της μητρός του...
H ποίηση του Κόρσο εσωστρεφής,βαθυστόχαστη και υποβλητική.Η πιο δύσκολη φωνή των μπήτ,σημαδεμένη απ΄τα αδιέξοδα της εφηβικής του ηλικίας.
Ξέχασα:η μετάφραση είναι από τους Γιάννη Τζώρτζη και Ιουλία Ραλλίδη.
Ευχαριστώ για το αντί-δωρό σου!
Φιλιά...:-****
@ανωνύμως επώνυμη abttha:
Μεταξύ μας...δεν θίγεται κανείς!Γιατί άλλωστε;
Ούτε άμαθη,ούτε ανόητη.Αυτό όμως το...συγγνώμη για την αγένεια, αλλά σίγουρα δείχνει το επίπεδό μου,μου προκάλεσε ανατριχίλα!Μπρρρρ........
Γειά σου,ανωνυμοεπώνυμη abttha!
:-D
@mamma:
mammaκα,έχω αρχίσει και φουμάρω και η αιτία είσαι εσύ!Οκ...τα θαλάσσωσα λιγάκι,αλλά κι εσύ έχεις βαλθεί να με καταστέψεις!
Αν σου πω ότι ούτε τώρα τα κατάφερα;Τα έχω ξεχάσει όλα-θέλω εντατικά μαθήματα(δίπλα στο κύμα!)
Φιλιά!!!
:-******
καταστρέψεις....:-D
@mrs smith:
Από τα...ωραία που άκουσα φέτος το καλοκαίρι:
Γιαννάκη,πρόσεχε μην πνιγείς γιατί θα σε σκοτώσω!!!
Μανάδες!
:-)))))))
@island:
Δεν ξέρω.Τη μάνα μου ρώτα που μισεί τη θάλασσά μου...
Καληνύχτα νησάκι...;)
Εμένα μου άρεσε το κείμενο του ΚΟΡΣΟ!
Αντιπαραθέτω κάτι που θεωρώ σχετικό από τον ΜΙΛΟΡΑΝΤ ΠΑΒΙΤΣ:
" Στο όνειρο νιώθουμε όπως το ψάρι στο νερό. Κατά καιρούς αναδυόμαστε από το όνειρο, ρίχνουμε μια ματιά στον κόσμο στην ακτή, αλλά ξανά βυθιζόμαστε βιαστικά και με απληστία, επειδή νιώθουμε καλά μόνο στα βάθη. Σ' αυτές τις σύντομες αναδύσεις μας στη στεριά παρατηρούμε ένα παράξενο πλάσμα, πιο οκνηρό από μας, συνηθισμένο να αναπνέει με διαφορετικό τρόπο από μας και κολλημένο με όλο του το βάρος στη στεριά του, αλλά επίσης στερημένο από τις ηδονές μέσα στις οποίες εμείς ζούμε όπως στο ίδιο μας το σώμα. Γιατί εδώ κάτω η ηδονή και το σώμα είναι αξεχώριστα και είναι ένα και το αυτό. Αυτό το πλάσμα έξω, αυτό είμαστε επίσης εμείς, αλλά εμείς σ' ένα εκατομμύριο χρόνια και ανάμεσα σε μας και αυτό, πέρα από τα χρόνια υπάρχει και η φοβερή ατυχία που γκρεμίστηκε πάνω σ' αυτό το πλάσμα έξω, αφού διαχώρισε το σώμα από την ηδονή..."
Την καλημέρα μου!
Αα! και καλό φθινόπωρο!!!
@skoinovatis:
Πολύ ωραίο το κείμενο του Πάβιτς...
Αν και υπάρχουν κι αυτοί που κανένα όνειρο δεν τους χωράει-αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία!
Ένα ακόμα ποιήμα του Κόρσο,μαζί με την καληνύχτα μου:
Δίνη
Να πνιγώ να κυματίζουν τα μαλλιά μου
Να είμαι ραψωδία των ψαριών
Ένα μάτι να ανοιγοκλείνει και να κοιτάζει
Το ναυάγιο στο βυθό να βλέπει -
Για πάντα κάτω να πνίγομαι
Να κατεβαίνω στου καλαμαριού τη σύναξη
Μαύρη σκεπή η κοιλιά της φάλαινας
Ο τάφος ένα πάτωμα φτιαγμένο από στρείδια -
Το θαλασσινό μου φάντασμα σηκώνεται
Και πιο κυματιστά τα μαλλιά του
Ραβδώνουν μ' ασήμι τα μάτια μου
Προς τα πάνω στροβιλίζομαι
Κι αναρωτιέμαι πού -
Να πάρω αναπνοή στην κούπα του Ποσειδώνα
Σκουντάω τη θύελλα και την καταιγίδα
βάζω χέρι στη γοργόνα
Για να σταθεί να καρφιτσώσει τα μαλλιά μου
Πάνω στη σέλα του ιππόκαμπου –
Γειά σου κίσσα με τα ωραία σου!!! (ποιήματα)
Το πρώτο μου άρεσε πάρα πολύ... Το δεύτερο.. όχι τόσο...
Υ.Γ.Τι σου έκανε ο σκοινοβάτης και θελησες να τον αφήσεις άυπνο... με το μακάβριο ποιήμα????
:-))))
@akanonisti:
Μπάστα!
Ή εσύ έχεις μπει σε λάθος μπλογκ-ή εγώ συνομιλώ με λάθος μπλόγκερ!
Η σκέψη συχνά επηρεάζεται από τα χημικά...(*lol*)
Ω,η θλιβερή,η θλιβερή ασχήμια όλων!
:-D
μ'αρέσει να σκηνοθετούνται έτσι οι αναμνήσεις αλλά το συγκεκριμένο μ΄αγριεύει σαν άγρια τζαζ.
πάντως κάπως έτσι μπορεί να χτίζονται μύθοι πάνω σε μύθους για τη γενιά τους αν και προτιμώ να τους χτίζει ο Κερουακ (έχει εκδόσει ο Μπαμπασάκης ένα πολύ όμορφο βιβλίο γι αυτόν)
-το δικό μου σκονάκι απο κεί.. :-)
Εγώ τα ήπια (τα χημικα)... και την ήπια (την πίκρα)...
Χαχαχαχαχαχαχα
Συγνώμη για το λάθος...
Αλλά δεν μπήκα σε λάθος βλογ...
απλά.. έγραψα ενα νικ λάθος...
Το σχόλιο... (πλην του λάθους.. ισχύει...)
:-))))(χαμόγελο αμηχανίας)
@ερμία:
Έχει γράψει ένα ποίημα για την αγαπημένη μνήμη του πατερούλη Κέρουακ,
το Ελεγειακά αισθήματα Αμερικάνικα(πολύ μεγάλο για να το κάνω σκονάκι!)
Θα περιοριστώ στο παρακάτω απόσπασμα του Αλαν Ανσεν(1981),από το ίδιο βιβλίο σε απόδοση Γιάννη Τζώρτζη:
(...)Ιστορικά,η Μπήτ Γενιά,όπως οι Έμερσον,Ουίτμαν,Θεόδωρος Ντράϊζερ και Ευγένιος Ο΄Νήλ,συγκεκριμένες απόψεις των Πάουντ και Χάρτ Κραίην,είναι μια από τις σειρές των κινημάτων στην Αμερικάνικη γραφή που επαναστατεί εναντίον του Αμερικάνικου Βραχμανισμού για να διαδώσει την τιμιότητα σε ατομική έκφραση.Ο Κέρουακ ήταν πιστός καταγραφέας της ζωής αυτών που τη θεμελίωσαν,ο Γκίνσμπεργκ η προφητική φωνή που μίλησε ευκρινώς για τα βάσανά της,ο Κόρσο η αποκάλυψη της περιεκτικότητάς της σε μια εγκεφαλική μίξη ομορφιάς και χιούμορ και ο Μπάρροουζ η λιτή εσχατολογική φαντασία που φιλοξένησε τις συνέπειές της.
Φτάνουν τα σκονάκια για σήμερα,πάω να ρίξω καμιά βουτιά...:pppp
@akanonisti:
Και ο Κόρσο τα έπινε τα χημικά του(άλλα χημικά υποθέτω!),γι΄αυτό τα ποιήματά του είναι μες στην πίκρα!(:p)
Μακάβριο το δεύτερο ποίημα;Πού να έγραφα ΤΟ ΤΡΕΛΟ ΑΓΡΙΟΒΟΥΒΑΛΟ...
(...)Περιμένουν να πεθάνω.
Θέλουν να κάνουν κουμπιά τα κόκαλλά μου.(...)
κ.λ.π. κ.λ.π.
Το Ω,η θλιβερή,η θλιβερή ασχήμια όλων,είναι από άλλο του ποίημα(δεν θυμάμαι τώρα ποιο)...
:-))))))))
...κουμπιά τα κόκαλλά μου;
Oh my God!
Χαχαχαχαχα δεν θα το πιστέψεις.. αλλά το τρελο αγριοβούβαλο.. το έχω διαβάσει...
και... ναι... το θυμάμαι...
είναι πολύ εντυπωσιακό...
:-))))
@mamma:
...Και την όμορφη εκείνη ουρά!
Πόσες σόλες έχουν να βγάλουν από΄κείνη!
Με σένα δε με σώζουν τα σκονάκια!
Συνεχίζω να καπνίζω αρειμανίως!
:-(
@akanonisti:
Χαίρομαι!
(Όχι για τα κόκαλα και τις σόλες!)
:-))))))
Θέλω το τρελοβούβαλο ΤΩΡΑ!
Βρε καμάρι μου, δεν το έχεις ανοίξει ακόμα το .zip; Τι να κάνω η έρμη η δασκάλα; Να έρθω από κει;-P
Στρίβω τσιγάρο κι έρχομαι [ώπα, μπήκε η πικροδάφνη... θα κάτσω λίγο ακόμα]
@mamma:
Το...τρελοβούβαλο,για σένα!Μετά πάω για ύπνο!Τέρμα τα τσιγάρα για σήμερα...
Με το .zip θα ασχοληθώ αύριο(εεεε...ελπίζω!)
ΤΟ ΤΡΕΛΟ ΑΓΡΙΟΒΟΥΒΑΛΟ
Τους βλέπω να χτυπάνε το ύστερο γάλα
που θα πάρουν ποτέ από μένα.
Περιμένουν να πεθάνω.
Θέλουν να κάνουν κουμπιά τα κόκαλά μου.
Πού είναι οι αδελφοί και οι αδελφές μου;
Εκείνος εκεί ο ψηλός καλόγερος,που φορτώνει το θείο μου,
φορά ένα καινούργιο κασκέτο.
Κι εκείνος ο ηλίθιος μαθητής του-
Ποτέ πρίν εκείνο το σάλι δεν αντίκρυσα.
Φτωχέ θείε,τους αφήνει να τον φορτώνουν.
Πόσο θλιμμένος είναι,πόσο κουρασμένος!
Απορώ,τί θα κάνουν με τα κόκαλά του;
Και την όμορφη εκείνη ουρά!
Πόσες σόλες έχουν να βγάλουν από΄κείνη!
Αδελφή,καληνύχτα!
:-*
Υπέροχο! Απλά υπέροχο. Σ' ευχαριστώ:)
Καληνύχτα αδελφή [με έλιωσες]
:*
@mamma:
Thanks for all!
Αχ αυτή η θάλασσα και το κύμα της!!
Σκέτη τρικυμία στην ψυχή μας!!
Καλό σου φθινόπωρο!
Χμμμ, λείπει ο Κοσμάς ο Ινδικοπλεύστης.
@marianaonice:
[...]τα πάντα έχουν απάντηση
δε χρειάζεται να ξέρω την απάντηση
η Ποίηση ζητάει την απάντηση
η Χαρά είναι να ξέρεις πως υπάρχει απάντηση
ο Θάνατος είναι να ξέρεις την απάντηση[...]
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΥΣΚΟΤΙΣΗ(Γ.ΚΟΡΣΟ)
Καλό φθινόπωρο!
@the idiot mouflon:
Φευ,αδελφέ,μας παρεξήγησες!
Μα τω Θεώ...
Αυτός δεν ήταν στο όνειρο!!!
:-D
Δημοσίευση σχολίου