Συνεχίζεται...

Τζούντιθ:

Θα έλεγα ότι η οργανωμένη σχέση αφέντη-δούλου αρχίζει από μια δυνατή παρόρμηση που είναι στην ουσία μια σαδιστική επιθυμία και συνοδεύεται από ωμότητα. Το πιο σκληρό άτομο παίρνει την εξουσία και με φυσική και οικονομική δύναμη υποδουλώνει μια άλλη ομάδα ανθρώπων. Κανείς δε θέλει να΄ναι δούλος. Είναι φανερό. Αρχικά η μόνη επιλογή είναι:σκλαβιά ή θάνατος. Για να πάρουμε ένα παράδειγμα από τη Βραζιλία:οι μαύροι υπέκυψαν στη σκλαβιά,οι ινδιάνοι επέλεξαν το θάνατο. Ο Ζιλμπέρτο Φρέυρε το επισημαίνει σαφέστατα. Τώρα,από τη στιγμή που επιλέγει κανείς να ζήσει σαν σκλάβος από το να πεθάνει,που δεν είναι μαζοχιστική επιλογή,αλλά μια ανθρώπινη επιλογή,το ερώτημα είναι:πώς ζεις σαν σκλάβος και επιβιώνεις; Υπάρχουν δύο δυνατότητες ιστορικά,να περιμένεις την επαναστατική στιγμή που θα απελευθερωθείς ή ν΄αποδεχτείς την κατάσταση. Στο μέτρο που αποδέχεσαι την κατάστασή σου,είσαι μαζοχιστής. Στο μέτρο που τη χρησιμοποιείς σαν αίτιο εξέγερσης,δεν είσαι. Την επαναστατική στιγμή,κι αυτή μπορεί να΄ναι μια οποιαδήποτε στιγμή,η επιλογή δε γίνεται πια ανάμεσα στην Επανάσταση και το Θάνατο,αλλά ανάμεσα στο Μαζοχισμό και την Ελευθερία. Τούτη εδώ τη στιγμή όλοι οι λαοί του κόσμου αρχίζουν να κάνουν την επιλογή τους ενάντια στη σκλαβιά. Δουλειά μας είναι να ξυπνήσουμε το επαναστατικό δυναμικό όλων,να δείξουμε ότι υπάρχει μια άλλη θέση που κόβει κάθε δεσμό με το μαζοχισμό,με αποτέλεσμα να μην είναι απαραίτητη η αποδοχή της σκλαβιάς. Ο Φρέυρε,σαν φασιστικό γουρούνι που είναι,θαυμάζει το μαζοχιστικό ρόλο του βραζιλιάνου σκλάβου,και-σαν έξυπνος αφέντης που είναι,ξέροντας πώς να ελίσσεται-λέει:"Χωρίς το σκλάβο, η Βραζιλία δε θα αναπτυσσόταν ποτέ". Και καθώς είναι καλό που η Βραζιλία αναπτύχθηκε,υποστηρίζει,είναι καλό που υπάρχουν σκλάβοι-αυτή είναι η θέση του,και άρα εγκρίνει την ιστορία της δουλείας στη Βραζιλία.Η στάση του Φρέυρε είναι η χαρακτηριστική στάση του διανοούμενου αφέντη πρός το μαζοχιστή σκλάβο: "Η σκλαβιά και ο μαζοχισμός είναι καλά πράγματα". Εμείς λέμε ότι και τα δύο είναι κακά. Αλλά αν δεν αναγνωρίσουμε το μαζοχισμό σαν μαζοχισμό,δε θα δημιουργηθεί επαναστατική κατάσταση,γιατί ο κόσμος θα λέει: "Φυσικά δε θέλει κανείς να΄ναι σκλάβος-Όλοι θέλουν να΄ναι ελεύθεροι-Λοιπόν για να΄ναι οι άνθρωποι σκλάβοι σημαίνει πως υπάρχει κάποιος λόγος-γιατί αλλιώτικα κανείς δε θα το δεχόταν-πρέπει να φταίει γι΄αυτό η δύναμη των αφεντάδων..."

Αλλά μια εξέγερση ενάντια στο σαδισμό των αφεντάδων δε φτάνει,δεν είναι ολοκληρωτική. Ο λαός πρέπει να επαναστατήσει και ενάντια στη δικιά του μαζοχιστική σκλαβιά. Όταν ο λαός δει σαν μαζοχισμό την αποδοχή της κατάστασής του,μπορεί να την αλλάξει,μπορεί να κάνει επανάσταση.

Julian Beck,"The life of the theatre",

Εκδόσεις Οδυσσέας

"Με έχουν απειλήσει ότι θα με σκοτώσουν",

ακούγεται να λέει ξεκάθαρα η Κωνσταντίνα Κούνεβα

στον Βέλγο φωτορεπόρτερ Ζακί Ντελόρμ.

Ακούστε το ηχητικό απόσπασμα...εδώ...