Ίσως πάλι ο κίνδυνος να βρίσκεταισ΄αυτή την ίδια την καθημερινότητα
έχουμε ανάμεσά μας τους συνήθεις μπάτσους
γίνεται όλο και πιο δύσκολο να τους ξεχωρίσεις.
Βέβαια είμαστε πολλοί εγκλωβισμένοι
διαφορετική φυλακή για τον καθένα
κι ας είμαστε όλοι φτιαγμένοι με τον ίδιο τρόπο.
Στα χνάρια του άλλου θα χανόσουνα.
Τα έκαιγαν;
Ναι,τα έκαιγαν.
Το ξέρω. Δεν υπάρχει πιο σκοτεινή νύχτα
από μια νύχτα εμπρησμών
για ένα βασιλιά χωρίς σκήπτρο
σαν εσένα.
7 σχόλια:
"τι συμφορα,τι οδυνη,η πολη τρεμει".
η αλωση ή η υπερασπιση της πολης?
η ακμη ή η παρακμη?
αποκαθηλωση ή θεμελιωση..
Ποια πόλη τρέμει,moN_kouL;
Αστυνομικές επιχειρήσεις "ΠΟΛΙΣ",ο χορηγός μας,
το΄πε και η Τρέμη-πίστεψέ με!
Φόβος ή φόβος;
Αυτό το stress μέσα στο χάος
μου καταστρέφει το Yin Yang...
moN_kouL,ξέχασα να βάλω μετά τo...Υin Yang αυτά:
:pppppp
Ελπίζω να το κατάλαβες...
Καταραμένο pc...
;)
"τι φρίκη! δεν θέλω να με ταριχεύσετε.Δεν το θέλω αυτό το πτώμα.δεν θέλω να με καψετε!Δεν θέλω να με θαψετε ,δεν θέλω να με δώσετε στα ορνια,ούτε στα αγρια θηρία.Θέλω να με κρατήσετε σε μπράτσα ζεστα,μπράτσα δροσερα,μπρατσα τρυφερά ,μπράτσα σταθερα."!!!
ο Βασιλιάς πεθαίνει/Ιονέσκο.
Σαχ ματ λοιπόν κοκκινη κισσα,κι έτσι μένει μόνος στο κενό.Ύστερα, κι αυτή η εικόνα διαλύεται και γίνεται σκόνη.
Όλα είναι παράλογα δηλ.,η ζωή απ΄αρχής είναι χωρίς νόημα κλπ, κλπ...
Όμως ο παράλογος άνθρωπος είναι το αντίθετο του ανθρώπου που συμβιβάζεται,λέει ο Α.Καμύ (ο μυθος του σισυφου,δοκίμιο πάνω στο παράλογο),απ΄όπου και το παρακάτω απόσπασμα μαζί με την καλημέρα μου:
Ακόμα ο Κάφκα,θέλοντας να εκφράσει το παράλογο,χρησιμοποιεί τη συνάφεια.Ξέρουμε την ιστορία του τρελλού που ψάρευε μέσα σε μια μπανιέρα-ένας γιατρός με δικές του ιδέες για τις ψυχιατρικές μεθόδους τον ρώτησε:"Αν τσιμπάει τίποτα" και δέχτηκε την αυστηρή απάντηση: "Οχι,ανόητε,αφού ψαρεύω μέσα σε μια μπανιέρα".Αυτή η ιστορία είναι παράξενη.Αλλά μας δίνει να καταλάβουμε πόσο συνδεδεμένο είναι το παράλογο αποτέλεσμα με την υπερβολική λογική.Πραγματικά,ο κόσμος του Κάφκα είναι ένα ανέκφραστο σύμπαν,όπου ο άνθρωπος προσφέρει στον εαυτό του τη βασανιστική πολυτέλεια να ψαρεύει μέσα σε μια μπανιέρα ξέροντας πως δεν θα βγάλει τίποτα.Εδώ,λοιπόν,αναγνωρίζω τις βασικές αρχές ενός παράλογου έργου.Στη "Δίκη",λόγου χάρη, η επιτυχία είναι ολοκληρωτική.Η σάρκα θριαμβεύει.Δε λείπει τίποτα,ούτε η ανέκφραστη επανάσταση(είναι αυτή,όμως,που γράφει),ούτε η φωτεινή και βουβή απελπισία(αυτή,όμως,δημιουργεί),ούτε αυτή η καταπληκτική ελευθερία που οι ήρωες του μυθιστορήματος αναπνέουν μέχρι τον τελικό τους θάνατο.
Στο θολωμένο μου μυαλό
ο κόσμος είναι μια σταλιά,
κάτι σκιές απ' τα παλιά
και κάποιο πάθος μου τρελό.
Και κάποιο πάθος μου τρελό,
στο θολωμένο μου μυαλό.
Το θολωμένο μου μυαλό
μ' έχει προδώσει προ πολλού,
του λέω αλλού και τρέχει αλλού,
με κάνει και παραμιλώ.
Με κάνει και παραμιλώ,
το θολωμένο μου μυαλό.
Του θολωμένου μου μυαλού
τους εφιάλτες τραγουδώ,
κι αν σας επίκρανα ως εδώ,
φταίει το πάθος του τρελού.
Φταίει το πάθος του τρελού,
του θολωμένου μου μυαλού.
Άκης Πάνου
θα σου τηγανίζω ψάρια samson (ξέρεις,από αυτά της...μπανιέρας)
και παντζάρια σκορδαλιά...
Κώστας Ρούκουνας
Δημοσίευση σχολίου