“…σαν χίλιες βελόνες εισέρχεται μέσα μας για να ξυπνήσει ναρκωμένα νεύρα ναρκωμένα από κληρονομημένες προκαταλήψεις και ξέθωρες ιδέες. Και η ταινία θα σχηματιστεί μέσα μας και στον καθένα ξεχωριστά ,μετά την προβολή. Και αυτή η ταινία που θα σχηματιστεί δεν θα μοιάζει η μια με την άλλη,θάναι πολλές , όσοι και οι θεατές, μα όλες μαζί θα είναι για τον καθένα μας το Sweet Movie ,ικανό για να μας δώσει μια καινούργια όραση ,να ξαναβρούμε τους φίλους μας, τους εαυτούς μας και τις ιδέες μας μέσα στο χώρο και στο χρόνο που ζούμε “
Απο τον πρόλογο του Μάνου Χατζιδάκι στην προβολή της ταινίας Sweet Movie
το πλοίο της επανάστασης που δεν άραξε ποτέ, θυμήθηκα, κοκκινη κισσα! [ό,τι θυμάμαι χαίρομαι και ό,τι χαίρομαι θυμάμαι,δλδ] Πολλά χρόνια πίσω,ε; (αλλά τι σημασία έχει για ό,τι αγαπάμε;)
8 σχόλια:
ΠΟΛΥ ΓΛΥΚΟΥΛΗΣ Ο ΚΆΡΟΛΟΣ
παω να τσακίσω μια σοκολάτα
ξέρεις εκείνες με ολοκληρο αμύγδαλο
:-)
Κι εγώ ένα marzipan,rose.
[εδώ το αμύγδαλο πικρίζει]
;)
γεια σας και χαρά σας!
(περπατώ περπατώ εις το δάααααασος
όταν ο --->Lykoj<--- δεν είν εδώ!)
η γλυκιά ταινία, ότι πιο πικρό έχω δει ποτέ...
--->Lyke Lyke<---,είσαι εδώ;
......
Τσου.
......
[τον έφαγε η Κοκκινοσκουφίτσα,μάλλον]
;)
“…σαν χίλιες βελόνες εισέρχεται μέσα μας για να ξυπνήσει ναρκωμένα νεύρα
ναρκωμένα από κληρονομημένες προκαταλήψεις και ξέθωρες ιδέες. Και η
ταινία θα σχηματιστεί μέσα μας και στον καθένα ξεχωριστά ,μετά την προβολή.
Και αυτή η ταινία που θα σχηματιστεί δεν θα μοιάζει η μια με την άλλη,θάναι
πολλές , όσοι και οι θεατές, μα όλες μαζί θα είναι για τον καθένα μας το
Sweet Movie ,ικανό για να μας δώσει μια καινούργια όραση ,να ξαναβρούμε τους
φίλους μας, τους εαυτούς μας και τις ιδέες μας μέσα στο χώρο και στο χρόνο
που ζούμε “
Απο τον πρόλογο του Μάνου Χατζιδάκι στην προβολή της ταινίας Sweet Movie
[Καταπληκτική ταινία]
:)
http://prawnkraka.wordpress.com/2009/09/05/new-art-on-the-blog-by-maria-t/
Πολά πουλάκια μαζεμένα Ουτοπία.
Δεν έχω υπόψη την ταινία αλλά... εκείνο το χαιρετισμό με σκύψιμο κεφαλής όμως... τον καταλαβαίνω...
Εκλογές; Εκλογικεύσεις;
Τα ουσιώδη έχουν ειπωθεί.Μένει να γίνουν πράξη.
Δεν ξέρω.
Άλλωστε,
ο ασθενής έχει πεθάνει προ πολλού.
από τις αγαπημένες μου ταινίες ουτοπία.με πήγες πολλά χρόνια πίσω και ο Μακαβέγιεφ ανεπανάληπτος...
το πλοίο της επανάστασης που δεν άραξε ποτέ,
θυμήθηκα, κοκκινη κισσα!
[ό,τι θυμάμαι χαίρομαι και ό,τι χαίρομαι θυμάμαι,δλδ]
Πολλά χρόνια πίσω,ε;
(αλλά τι σημασία έχει για ό,τι αγαπάμε;)
:)
Δημοσίευση σχολίου