Από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα εκατοντάδες αναρχικοί έχουν διωχθεί, φυλακιστεί, στιγματιστεί, κάποιοι έχουν σκοτωθεί για την προώθηση των κοινωνικών αγώνων, όπως τους αντιλαμβάνονται. Από καθαρά περιθωριακό κίνημα το 70 και το 80, σχηματοποιήθηκε κατά τη δεκαετία του 90 και γιγαντώθηκε, τηρουμένων των αναλογιών, τα τελευταία χρόνια και κυρίως μετά τον Δεκέμβρη του 2008. Η σχεδόν γεωμετρική διεύρυνση του χώρου δεν συνοδεύτηκε από την αντίστοιχη εμβάθυνση. Ίσα - ίσα έγινε πιο χαλαρός. Στο σημείο αυτό άρχισαν τα προβλήματα που μπορούν να περιγραφούν ως μπαχαλοποίηση του χώρου όχι με την έννοια των μπαχάλων (πράξεων) τα οποία ενίοτε είναι από λογικά ως επιβεβλημένα, αλλά με την έννοια των μπάχαλων (ατόμων) που ενοποιούνται στη βάση των μπάχαλων πράξεων και τίποτε άλλο.
Ο αναρχικός χώρος δεν είναι άμοιρος ευθυνών για αυτήν την εξέλιξη, καθώς τα τελευταία χρόνια προκειμένου να εξυπηρετήσει την αναπάντεχη μαζικοποίηση του, έκανε ενστικτωδώς αν όχι συνειδητά, αυτό που κάνουν όλοι οι πολιτικοί χώροι σε τέτοιες περιπτώσεις: Δεξιά στροφή. Βασικές αξίες της αριστεράς στην οποία παντού και πάντα εγγραφόταν η αναρχία για να μην πούμε ότι τις υπερασπιζόταν ακόμα και όταν τις εγκατέλειπε η αριστερά, υποχώρησαν μπροστά σε μια τηλεοπτικοποιημένη εκδοχή, αυτεκπληρούμενη και αυτεξυπηρετούμενη, στερεοτυπική, εύκολη. Αλλά και εκεί που ο αναρχικός χώρος (που δεν είναι γραφειοκρατικοποιημένος σαν την αριστερά) βρέθηκε και πάλι στην πρωτοπορία των αγώνων, όπως ο πρωτοβάθμιος συνδικαλισμός, κι εκεί ακόμα εμφανίστηκαν και μάλιστα με κνίτικο τρόπο ιδιοκτησιακές αντιλήψεις και αποκλεισμοί, συχνά στα όρια του γελοίου.
Παράλληλα ο αναρχικός χώρος, νεολαιίστικος ως επί το πλείστον διολίσθησε σε εφηβοσχολικές προσεγγίσεις της έννοιας της συλλογικότητας “η συλλογικότητά μου να είναι καλά και οι άλλοι να πά να γαμηθούν”, της αλληλεγγύης που έγινε “ομερτά”, της ανεκτικότητας που έγινε ανοχή σχεδόν στα πάντα. Έτσι, με φρίκη είδαμε επιθέσεις αναρχικών σε γκέι πάρτι με την αιτιολογία ότι εν μέσω κοινωνικού πολέμου δεν μπορούν να χορεύουν οι αδερφούλες. Είδαμε ακόμη και επιθέσεις σε μέσα μαζικής μεταφοράς. Όχι για να γίνουν οδοφράγματα, αλλά επειδή τα χρησιμοποιούν οι αλλοτριωμένοι μικροαστοί μεροκαματιάρηδες. Κι απ' αυτό φτάσαμε στις αμερικανιές - οι μπάτσοι πρέπει να έχουν τρύπα στη μέση όπως τα ντόνατς που τρώνε- και στην υιοθέτηση στη lingo του χώρου κλασικών ναζιστικών σχημάτων όπως αυτό που θέλει τους μπάτσους και τους φασίστες να είναι “ασπόνδυλα”, δηλαδή μη άνθρωποι στους οποίους πιθανόν αναγνωρίζονται δικαιώματα ασπονδύλων αλλά όχι ανθρώπινα δικαιώματα. Η εμφάνιση αναρχοναζιστών οι οποίοι φυσικά είναι ναζί κανονικότατοι και όχι αναρχικοί ήταν το επόμενο βήμα. Δεν είναι τυχαίο ότι η ταινία V for Vendetta αποτέλεσε σημείο αναφοράς και για τους δύο χώρους, στη βάση του αντικοινοβουλευτισμού και της βόμβας.
Είναι προφανές ότι η παραπάνω προσέγγιση πάσχει κατά το ότι προχωρά σε γενικεύσεις και στην α λα καρτ ανάδειξη συγκεκριμένων χαρακτηριστικών που δεν μπορούν να περιγράψουν ολόκληρο τον χώρο. Αλλά η γενίκευση και ο μανιχαϊσμός δεν είναι βασικά χαρακτηριστικά του χώρου στην Ελλάδα;
Ο αναρχικός χώρος δεν είναι άμοιρος ευθυνών για αυτήν την εξέλιξη, καθώς τα τελευταία χρόνια προκειμένου να εξυπηρετήσει την αναπάντεχη μαζικοποίηση του, έκανε ενστικτωδώς αν όχι συνειδητά, αυτό που κάνουν όλοι οι πολιτικοί χώροι σε τέτοιες περιπτώσεις: Δεξιά στροφή. Βασικές αξίες της αριστεράς στην οποία παντού και πάντα εγγραφόταν η αναρχία για να μην πούμε ότι τις υπερασπιζόταν ακόμα και όταν τις εγκατέλειπε η αριστερά, υποχώρησαν μπροστά σε μια τηλεοπτικοποιημένη εκδοχή, αυτεκπληρούμενη και αυτεξυπηρετούμενη, στερεοτυπική, εύκολη. Αλλά και εκεί που ο αναρχικός χώρος (που δεν είναι γραφειοκρατικοποιημένος σαν την αριστερά) βρέθηκε και πάλι στην πρωτοπορία των αγώνων, όπως ο πρωτοβάθμιος συνδικαλισμός, κι εκεί ακόμα εμφανίστηκαν και μάλιστα με κνίτικο τρόπο ιδιοκτησιακές αντιλήψεις και αποκλεισμοί, συχνά στα όρια του γελοίου.
Παράλληλα ο αναρχικός χώρος, νεολαιίστικος ως επί το πλείστον διολίσθησε σε εφηβοσχολικές προσεγγίσεις της έννοιας της συλλογικότητας “η συλλογικότητά μου να είναι καλά και οι άλλοι να πά να γαμηθούν”, της αλληλεγγύης που έγινε “ομερτά”, της ανεκτικότητας που έγινε ανοχή σχεδόν στα πάντα. Έτσι, με φρίκη είδαμε επιθέσεις αναρχικών σε γκέι πάρτι με την αιτιολογία ότι εν μέσω κοινωνικού πολέμου δεν μπορούν να χορεύουν οι αδερφούλες. Είδαμε ακόμη και επιθέσεις σε μέσα μαζικής μεταφοράς. Όχι για να γίνουν οδοφράγματα, αλλά επειδή τα χρησιμοποιούν οι αλλοτριωμένοι μικροαστοί μεροκαματιάρηδες. Κι απ' αυτό φτάσαμε στις αμερικανιές - οι μπάτσοι πρέπει να έχουν τρύπα στη μέση όπως τα ντόνατς που τρώνε- και στην υιοθέτηση στη lingo του χώρου κλασικών ναζιστικών σχημάτων όπως αυτό που θέλει τους μπάτσους και τους φασίστες να είναι “ασπόνδυλα”, δηλαδή μη άνθρωποι στους οποίους πιθανόν αναγνωρίζονται δικαιώματα ασπονδύλων αλλά όχι ανθρώπινα δικαιώματα. Η εμφάνιση αναρχοναζιστών οι οποίοι φυσικά είναι ναζί κανονικότατοι και όχι αναρχικοί ήταν το επόμενο βήμα. Δεν είναι τυχαίο ότι η ταινία V for Vendetta αποτέλεσε σημείο αναφοράς και για τους δύο χώρους, στη βάση του αντικοινοβουλευτισμού και της βόμβας.
Είναι προφανές ότι η παραπάνω προσέγγιση πάσχει κατά το ότι προχωρά σε γενικεύσεις και στην α λα καρτ ανάδειξη συγκεκριμένων χαρακτηριστικών που δεν μπορούν να περιγράψουν ολόκληρο τον χώρο. Αλλά η γενίκευση και ο μανιχαϊσμός δεν είναι βασικά χαρακτηριστικά του χώρου στην Ελλάδα;
Γιώργος Κυρίτσης
(από εδώ)
11 σχόλια:
θα περιμενε κανεις μια νύξη αν όχι συζητηση για τη σχεση πολιτικου και φιλοσοφικου αναρχισμου...
Δεν νομίζω κάτι τέτοιο να΄ταν στις προθέσεις του,rose.
Οι γενικεύσεις δεν βοηθάνε και σίγουρα μια τέτοια προσέγγγιση είναι καταδικασμένη να πάσχει εξ αρχής.
Από την άλλη είναι αλήθεια, ότι ένα μέρος του χώρου έχει κνιτοποιηθεί και κατρακυλάει προς τη φασιστοποίηση-τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ.
Το αυγό του φιδιού επωάζεται και στους κόλπους μας-και δεν αναφέρομαι μόνο στα παραδείγματα που λέει ο Γ.Κυρίτσης(;;!!)
Υπάρχουν (κι) άλλα,δυστυχώς.
υ.γ.
με πυρετό :(
γαμώτο, αυτό το "ασπόνδυλα" το έχω πει κι εγώ για τους χρυσαυγίτες... οκ, να κάνω την κριτική μου, έσφαλα πάνω στο θυμό μου, αλλά σας παρακαλώ, ω κεντρική μου επιτροπή, μη με διαγράψετε!
νομίζω τα φαινόμενα που περιγράφονται στο κείμενο δεν είναι καθόλου καινούρια.
βασικό χαρακτηριστικό ενός χώρου που πραγματεύεται την ελευθερία είναι η πολυχρωμία- και μέσα στην πολυχρωμία φυσικά δε λείπουν και οι αποχρώσεις του σκατί.
το βε φορ βεντέτα για παράδειγμα, θα άρεσε και σε κάποιους αναρχικούς θεωρητικούς του 19ου αιώνα: ούτε ο αντικυνοβουλευτισμός ούτε η βόμβα είναι χθεσινά φαινόμενα.
το θέμα είναι τι έχουμε να αντιπαραθέσουμε στη ψευδή δημοκρατία των εκπροσώπων. έναν μουστακαλή ή την αμεσοδημοκρατία;
.
.
.
δε φοβόμαστε ρε, ο υπουργός προστασίας του πολίτη είπε ότι θα σεβαστεί τον ιστορικό χώρο της αναρχίας, τι σκοτίζεστε;
...
Αυτό είναι το άσχημο,xouxouxou-
όλα αυτά δεν είναι καινούργια και δυστυχώς είναι επαναλαμβανόμενα.
Άλλο πολυχρωμία κι άλλο ανοχή στα φασιστοειδή.
Σώπα καλέ.Μια χαρά τα πάει ο υπουργός με τη βοήθεια βέβαια των δεξιών και αριστερών εξαπτέρυγων.
Νέος,ωραίος,επιτυχημένος,αδυσώπητοςκαι νάρκισσος,χαχα,δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο για να μας πείσει.
Τριπλή φιάλη οξυγόνου και σκάφανδρο,παρακαλώ!
Όρτσα τα πανιά!
Άμα μπλέκεις την επανάσταση με τον Ταραντίνο... ε, θα σου προκύψει μια (κατα)στροφή.
Δεξιά, αριστερά, πλήρης περιστροφή ή ...;
ή αποστροφή;
[πληροφοριακά ρωτάω...Mouflon]
Είναι προφανές πάντως,πως μια ανατροπή θα την έχουμε :)
xouxouxou,
με το σκάφανδρο δεν θα χρειαστούμε σαμπουάν,[το κατάλαβες,ε;]
Βλαβερά και γεμάτα τοξίνες,τς,τς,τς
;)
ε ναι, άμα κουρευτούμε κι εμείς γουλί σαν τα παιδάκια εκείνα που ενδεχομένως σύντομα να γίνουν οι νέοι μας σύντροφοι [μπρρρρ, τι λέω πρωι πρωί], το σαμπουάν όντως δε θα χρειάζεται, εκτός κι αν θέλουμε να το χρησιμοποιήσουμε για μολότοφ...
Γενικεύοντας και παραμορφώνοντας μια έτσι κι αλλιώς πολύπλοκη πραγματικότητα,φαίνεται πως κάποιοι επενδύουν μια χαρά(!!!) αποκομίζοντας πολιτικά οφέλη.
Όμως δεν μπορείς να στιγματίσεις έναν ολόκληρο χώρο,(χμ,επειδή δεν μπορείς να τον χειραγωγήσεις ίσως;)
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι Α/Α χώρος δεν έχει σκάψει πολλές φορές τον λάκκο του,ε;
πάντα έχει σημασία ποιος κάνει την κριτική, από αυτό μπορούν να φανούν οι προθέσεις.
στην περίπτωση όμως ένος χώρου όπου η ελευθερία είναι το βασικό πρόταγμα, κάποια πράγματα γίνονται πιο πολύπλοκα.
- ποιος έχει δικαίωμα λόγου και ποιος όχι, όταν (ορθώς συνήθως) αρνούμαστε και την κνίτικη πρακτική του καθοδηγητή, αλλά και τη συνηθισμένη στα αστικά κόμματα πρακτική της απομόνωσης πολιτικών αντιπάλων;
- το ζήτημα της ανωνυμίας: οποιοσδήποτε οποτεδήποτε, φοράει μια κουκούλα και μέσα από τις γραμμές των ματ κατεβαίνει και κάνει μπάχαλα, καίει βιβλιοθήκες βάζει βόμβες κτλ.
ασφαλίτες ντυμένοι πάνκηδες είναι παλιό φαινόμενο, έτσι δεν είναι;
αυτό είναι νομίζω το θέμα που δεν έχει συζητηθεί αρκετά από τους ελευθεριακούς.
Γενικολογιες που φλερταρουν με την μαλακια απο καποιον ο οποιος βρισκεται εξω απο τις διαδικασιες και προσεγγιζει το θεμα επιφανειακα και με επιπολαιοτητα. Κριμα για ενα τοσο καλο μπλογκ να φιλοξενει τετοιου επιπεδου κειμενα....
Η φιλοξενία του κειμένου δεν σημαίνει και αποδοχή όσων λέει.Είναι προφανή(θέλω να πιστεύω) τα κίνητρα του συγγραφέα, όπως δεν είναι τυχαία η γενικολογία και οι αοριστίες του.Κάποιοι προσπαθούν να επενδύσουν πολιτικά(το αναφέρω και παραπάνω)και μη ξεχνάμε πως απ΄τον Δεκέμβρη και μετά ο χώρος έχει γίνει αντικείμενο αισχρής κατασυκοφάντησης.Και (θα)συνεχίζει να γίνεται,όπως βλέπεις.
Δημοσίευση σχολίου