περιμένοντας τη δόση

Απόψε είχα όρεξη και ξαναδιάβασα "Το όπιο" του Ζαν Κοκτώ,

το να ζεις είναι μια οριζόντια πτώση, χα! τελείως ξαφνικά βλέπω τούτη την προβοκατόρικη παρέμβαση- το πνεύμα του υπουργού σαλεύει ακίνητο ενώ ακολουθεί κατά πόδας σημαδιακό το γέλιο του Μπερξόν:

« H κάθε ακαμψία...του πνεύματος...θα γίνει λοιπόν κοινωνικά ύποπτη γιατί είναι γνώρισμα...μιας δραστηριότητας που οδηγεί στην απομόνωση... Κι όμως η κοινωνία δεν μπορεί να παρεμβληθεί εδώ με κάποια μορφή υλικής καταστολής αφού δεν έχει ακόμα προσβληθεί υλικά. Βρίσκεται απλώς κάτω από την παρουσία ενός ενοχλητικού στοιχείου...που μόλις σχηματίζει μιαν απειλή, το πολύ μια χειρονομία. Με τη μορφή λοιπόν μιας χειρονομίας θ΄απαντήσει και η κοινωνία. Κάτι τέτοιο θάναι το γέλιο, ένα είδος κοινωνικής χειρονομίας.»