τι καθεστώς θέλουν να ιδρύσουν;

αναρωτιέται  η κυρία Άννα Δαμιανίδη.
Μπορείτε να φανταστείτε:

«Tην Κυριακή 12 Φλεβάρη, πριν τη μεγαλύτερη μεταπολιτευτική διαδήλωση, το μέγεθος της οποίας υποβάθμισαν όλα τα ΜΜΕ, λίγο πριν τις 13:00 κι ενώ βγαίναμε από την πολυκατοικία μας με σκοπό να βρεθούμε στην προσυγκέντρωση της λαϊκής συνέλευσης Χολαργού-Παπάγου, της οποίας είμαστε μέλη, δεχτήκαμε όπως και άλλοι σύντροφοί μας, επίθεση από ομάδα ασφαλιτών εντός του κοινόχρηστου χώρου της πολυκατοικίας μας.Οι ασφαλίτες με συνέλαβαν, ενώ ο σύντροφός μου πρόλαβε να ξαναμπεί στο σπίτι μας. Η συνέχεια ήταν κινηματογραφική. Οι τραμπούκοι της Ασφάλειας με έβαλαν βιαία σε ένα Ι.Χ., χωρίς να μου δείξουν ποτέ κάποια ταυτότητα, παρά τις συνεχόμενες σχετικές απαιτήσεις μου. Ειδοποιήθηκε δικηγόρος, καθώς -όσο κι αν τείνει να γίνει συνήθεια- η τακτική αυτή των "προληπτικών συλλήψεων" - απαγωγών είναι ολωσδιόλου παράνομη. Οι ασφαλίτες μου ζητούσαν επίμονα να πείσω τον σύντροφό μου να παραδοθεί κι αυτός και για να μη συναντηθώ με τη δικηγόρο, με κάνανε βόλτες με το Ι.Χ. τους στην περιοχή. Στη συνέχεια κατέφθασε κάτω από το σπίτι μας ένα βαν με ένστολους που φορούσαν αλεξίσφαιρα και κρατούσαν αυτόματα, ώστε να ολοκληρωθεί η επιχείρηση τρομοκράτησης και η στοχοποίησή μας στη γειτονιά. Ο κλοιός κάτω από το σπίτι χαλάρωσε λίγο μόνο όταν μέλη της λαϊκής μας συνέλευσης κάναν μια μικρή διαδήλωση στη γειτονιά, αλλά μετά την απομάκρυνσή τους συνεχίστηκε το ίδιο σκηνικό.Εντωμεταξύ οι ασφαλίτες με παρέδωσαν σε ένα περιπολικό, το οποίο με πήγε στη ΓΑΔΑ. Εκεί κρατήθηκα παράνομα για περίπου 9 ώρες, κατά τη διάρκεια των οποίων οι απαγωγείς μου έψαχναν διάφορα γελοία προσχήματα "νομιμοποίησης" της απαγωγής. Έτσι, μου ανακοίνωσαν ότι είμαι εκεί ως "μάρτυρας" -γενικά κι απροσδιόριστα- για τα γεγονότα στις πορείες της 48ωρης απεργίας. Αργά το βράδυ κι ενώ εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωναν και συγκρούονταν σε όλη την Αθήνα, με άφησαν ελεύθερη.Είμαστε σίγουροι ότι όσο η λαϊκή δυσαρέσκεια αυξάνεται λόγω των αντικοινωνικών μέτρων που επιβάλλει η ιδιότυπη χούντα που μας κυβερνάει τόσο η καταστολή θα γίνεται πιο απροκάλυπτη.Αυτές οι μέθοδοι δεν τρομοκρατούν ούτε εμάς ούτε τις κινηματικές διαδικασίες στις οποίες συμμετέχουμε. Αγωνιζόμαστε από τα κάτω, αυτοοργανωμένα, σε συνελεύσεις γειτονιάς, σε χώρους εργασίας, στο δρόμο προτάσσοντας την κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη.

                                                                                                                                               Α.Κ. - Ν.Λ.»

(via)

και συνεχίζει:

Μην ξεγελάτε άλλο τους εαυτούς σας, δεν θα μείνει όρθιο τίποτε, μούμπλε μούμπλε, σκύβουμε το κεφάλι και κλαιγόμαστε σεμνά, είπαμε να μην διαβάζετε το μνημόνιο, ούτε μια αφίσσα δεν μπορείτε να διαβάστε; ούτε ένα κείμενο ανοιχτής συνέλευσης κατοίκων; Δεν το κρύβει καθόλου. Τα λέει με χίλιους τρόπους. Ωχ...ζητώ συγγνώμη, εκ παραδρομής τα μπέρδεψα και επανορθώνω.  Όλο το κείμενο εδώ.