7.5.13

συχνή ορθ. βρώμικος

δεν ξέχασε ο Χένρι να διαβάζει τα γράμματα.
το  α α α  άλφα. απογοήτευση μάλλον παρά έκπληξη. 
μια ευκαιρία το έψιλον  ε ε ε ;

(βρόμικος κόσμος του Μπουκόφσκι)
[...] Άδειασε το ποτήρι του και τεντώθηκε. Πήρε το Αντίσταση, Εξέγερση και Θάνατος του Καμύ...διάβασε μερικές σελίδες. Ο Καμύ μιλούσε για την αγωνία, τον τρόμο και την εξαθλίωση του Ανθρώπου, όμως μιλούσε  μ΄έναν τρόπο γλαφυρό... η γλώσσα του... έδινε την αίσθηση ότι τα πράγματα δεν επηρέαζαν ούτε αυτόν, ούτε το γράψιμό του. Με άλλα λόγια, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι μια χαρά. Ο Καμύ έγραφε σαν άνθρωπος που μόλις έχει σηκωθεί από ένα καλό γεύμα με μπριζόλα, τηγανητές πατάτες, σαλάτα και μια μπουκάλα φίνο γαλλικό κρασί. Η ανθρωπότητα μπορεί να υπέφερε, αυτός όμως όχι. Σοφός ίσως, αλλά ο Χένρι προτιμούσε τους ανθρώπους που έβαζαν τις φωνές όταν καίγονταν. Έριξε το βιβλίο στο πάτωμα και προσπάθησε να κοιμηθεί. Ο ύπνος ήταν πάντα δύσκολος. Ήταν ικανοποιημένος αν κατάφερνε να κοιμηθεί τρεις ώρες το εικοσιτετράωρο. Εντάξει, σκέφτηκε, οι τοίχοι είναι ακόμα στη θέση τους, δώσε τέσσερις τοίχους σ΄έναν άνθρωπο και του δίνεις μια ευκαιρία. Τίποτα δεν γίνεται έξω στους δρόμους. [...]

3 σχόλια:

the Idiot Mouflon είπε...

Ο Καμύ στο Σίσυφο με αρπάξε απ' τις πρώτες λέξεις, τους πρώτους ήχους, την πρώτη σιωπηλή κραυγή. Αυτό ήθελε βεβαίως, αναρωτιέμαι όμως -από τότε -αν ήξερε μετά τι να με κάνει.

the Idiot Mouflon είπε...

http://en.wikipedia.org/wiki/Naranath_Bhranthan

yporealismos είπε...

Μα τι είναι αυτό το φαντασματικό "υπέρτατο αγαθό;" Απάντηση, φυσικά, δεν υπάρχει. Μας κρατούν εδώ μέσα, πίσω απ'τα σίδερα, μας αφήνουν να σαπίσομε, μας βασανίζουν, μα είναι θαυμάσια, είναι πολύ λογικό, γιατί ανάμεσα σ'αυτόν το θάλαμο κι ένα άνετο, ζεστό γραφείο, δεν υπάρχει διαφορά. Βολική φιλοσοφία! Γιατί έτσι δεν είσαι αναγκασμένος να κάμεις τίποτα, η συνείδησή σου είναι ήσυχη, και νομίζεις πως είσαι σοφός! Όχι, κύριε, αυτό δεν είναι φιλοσοφία, ούτε διαλογισμός, ούτε πλατιά αντίληψη, - είναι οκνηρία, φακιρισμός, νάρκη! [...] Περιφρονείς τον πόνο, μα βάζω στοίχημα, πως αν εμάγκωνες το δάχτυλό σου στην πόρτα, θα ούρλιαζες σα σκύλος!

- Μπορεί και να μην ούρλιαζα...λέει ο γιατρός, μ' ένα γλυκό χαμόγελο.

- Τι λες καλέ!

Άντον Τσέχοφ, Θάλαμος 6