30.3.15

στ

το σώμα θυμάται το δικό του παρελθόν
σαν στίγμα κουβαλά πάνω του το μέλλον
τινάζει γύρω του πυρακτωμένα γυαλιά
μέχρι ν΄αδειάσει έχει ρουφήξει όλο μας το αίμα
με τον καιρό ραγίζει
κάποια στιγμή σκιά

κόβεται στο χέρι

μας πάτησαν τα βήματα
μας ταξίδεψαν οι διαδρομές

λέξη προς λέξη
χάνεται ο δρόμος

όλοι μαζί 
επιβεβαιώνουμε τον κανόνα
μόνοι
ως εξαίρεση φυλακισμένη

Δεν υπάρχουν σχόλια: