22.4.15

στάση

όπως βυθίζεται αργά η εικόνα
το σώμα επιπλέει
σε μια θάλασσα λέξεων
μια απ΄τα κόκαλα βγαλμένη γλώσσα
μετράει σορούς
τσακίζεται στα βράχια
οστρακόδερμη
λίγο πριν  σβήσει
πυρώνει ο ουρανός
δεν έχει αντηλιακό εδώ
βαραίνουν τα παπούτσια
στο σάκο που είμαστε κλεισμένοι
νέα κύματα
σε λίγο το λεωφορείο φεύγει 

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει
αλλά έχει ο καφές;

καλό ταξίδι!

υπορ.

Utopia είπε...

σε σχήμα γλώσσας
από μέταλλο ή κόκαλο εργαλείο
με το οποίο υποβοηθείται
η είσοδος του ποδιού στο [καφέ] παπούτσι