🚌

χέρια που άφησαν άλλα χέρια

και πιάστηκαν εκεί

σε μια παγίδα των ματιών

κλειστά κι όταν ανοίγουν χώρια

σε μια απότομη στροφή

κρατιούνται απ΄τη λαβή και αιωρούνται

στην ίδια διαδρομή

κυνηγοί βλεμμάτων

άσκοπη περιπλάνηση

με λάθος κωδικό

να λιγοστεύει ο χρόνος

στη σωστή ώρα

οι δρόμοι συντηρούνε τα ταξίδια

θάλαμοι ψυκτικοί

δέντρα τρέχουν ακίνητα

τζάμι θολό 

από σπασμένα πρόσωπα

σκόρπιες σιωπές

κομμένα από παύσεις

η πόλη βλέφαρο που σφράγισε

να φεύγει σκοτεινή

μακραίνεις και μικραίνουν όλα

κανείς δεν περιμένει στη στάση

βρεγμένα ρούχα

έξω απ΄την πόρτα

σε τοπίο παγωμένο

να γίνεται

τούτο το κρύο γκρίζο στάχτη

κόκκινη φωτιά να ζεσταθείς

ο οδηγός χωρίς τιμόνι

μες στον καθρέφτη

κοιτάει να μη δει

η αφετηρία δίπλωσε στο τέρμα

ό,τι περισσεύει σήμερα

δεν έφτανε εχτές

ένα φρενάρισμα αρκεί

των καθισμάτων τις πλάτες αγκαλιάζουν

να ξεχειλίζουν έξω

κι αυτό να μη χωρεί

άδειες αποσκευές

σε λεωφορείο γεμάτο