εύθραυστος ουρανός γυαλί
πάνω του κόβεται το φως
κι εμείς μες στα σπασμένα ανθεκτικοί
η άσφαλτος που καίει στεγνό το χώμα
και στο στόμα τσιγάρο αναμμένο
παίρνει τις σκέψεις τις σκορπάει ο αέρας
στην τελευταία λέξη αρχίζουν όλα
πέφτει μια ψιλή βροχή
ανθίζει η νύχτα σε μια μέρα σκοτεινή
από σπαρμένα χρώματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου