10.9.08

Πλωτίνος Ροδοκανάκης

[...]H Ιδέα του Κοινωνικού Συμβολαίου διαπνέεται από έναν έντονο αναρχισμό."Λαοί,όχι πια κυβερνήσεις!Κάτω οι τύραννοι της ανθρωπότητας,τόπο στην ανθρώπινη αλληλεγγύη",σημειώνει.Με το βλέμμα στο μέλλον του Μεξικού και των άλλων χωρών της Λατινικής Αμερικής,και έχοντας επίγνωση πως η βιομηχανία ελέγχεται από ξένα κεφάλαια και ισχυρές οικονομικά χώρες,διαπιστώνει ότι το προλεταριάτο είναι θύμα της πολιτικής των κομμάτων και ότι οι "δημοκρατικές" κυβερνήσεις δεν είναι παρά όργανα καταπίεσης,και προβλέπει ότι όλα αυτά θα έχουν ως αποτέλεσμα την απορρόφηση των ανεξάρτητων κρατών από τις μεγάλες δυνάμεις.Για να αποφευχθεί αυτός ο κίνδυνος,λέει,μόνη διέξοδος για τη χώρα του Μεξικού είναι η "Κοινωνική Επανάσταση".Με άλλα λόγια,η αντικατάσταση της ανίκανης εξουσίας των πολιτικών από μία αποτελεσματική οργάνωση των οικονομικών δυνάμεων.Αυτό το απλό Κοινωνικό Συμβόλαιο,τονίζει,πρέπει να αντικαταστήσει την κρατική εξουσία,η οποία κάτω από τη μάσκα της δημοκρατίας κρύβει το μισητό "όχημα" του φεουδαρχισμού.[...]

.................................................................................................................

Πρέπει κάποτε να έζησα σ΄αυτή τη χώρα,ίσως σε μια προηγούμενη ζωή.Η μνήμη,έτσι κι αλλιώς,είναι ένας περίπλοκος μηχανισμός και ανακαλεί εικόνες που,πρίν σταθεροποιηθούν τελείως,χάνονται,και απομένει η αίσθηση του "ήδη οραθέντος",όπου ο παρών χρόνος εκλαμβάνεται ως μία παραίσθηση του παρελθόντος.Τέτοια παιχνίδια μου σκαρώνει το μυαλό μου και μπερδεύει μνήμες και αναμνήσεις που αναβοσβήνουν στιγμιαία και χάνονται σαν τρεμοφεγγίσματα από το παρελθόν,σαν παραληρήματα του μυαλού στο μέλλον.[...]

.................................................................................................................

Ο Πλωτίνος.Μια σκιά μέσα σε πολλές άλλες σκιές,που κατάφερα να πλησιάσω για λίγο.Φεύγει,απομακρύνεται,κι εγώ θα κλείσω την αφήγησή μου για τον σπουδαίο αυτόν άνθρωπο που,όπως και κάποια άλλα προσφιλή μου πρόσωπα-ο Μπρούνο Τράβεν,ο Σεργκέι Αϊνστάιν,ο Λουίς Μπονιουέλ-,πέρασε από τη χώρα του Μεξικού κι άφησε το στίγμα του.

Κι ο Αρθούρος Ρεμπώ,τα χρόνια εκείνα,ζούσε στην Αιθιοπία αρνούμενος να επιστρέψει στην Ευρώπη,μολονότι διάσημος πια για το ποιητικό του έργο,και,ενώ οι διανοούμενοι του Παρισιού τον προσκαλούσαν να γυρίσει στον πολιτισμό,εκείνος τους αγνοούσε και προτιμούσε να ζει με μιαν ιθαγενή σ΄ένα σπιτάκι κοντά στον ποταμό,τόπο συνάντησης των περιπλανώμενων Ευρωπαίων.

Ερχόμαστε μόνο για να κοιμηθούμε,

μόνο για να ονειρευτούμε.

Δεν είναι αλήθεια,όχι,ότι ερχόμαστε

για να ζήσουμε στη γη.

Ερχόμαστε για να γίνουμε

ανοιξιάτικη χλόη:

Ξαναπρασινίζει ξανανοίγει

ο κάλυκας της καρδιάς μας,

λουλούδι το σώμα μας

γεννά μερικά λουλούδια

και μαραίνεται.

Θα πρέπει λοιπόν να φύγω

σαν τα λουλούδια που μαραίνονται;

Τ΄όνομά μου δεν θα σημαίνει

τίποτα μια μέρα;

Δεν θ΄αφήσω τίποτ΄από μένα

στη γη;

τουλάχιστο λουλούδια ή τραγούδια.

Πώς να δημιουργήσει η καρδιά μου;

Ίσως μάταια να΄ρχόμαστε στη γη

Ίσως μάταια να΄ρχόμαστε στη ζωή.

(Όλα τα πoιήματα που ανθολογούνται στο βιβλίο είναι αζτέκικα.Τα ονόματα των ποιητών είναι χαμένα στον χρόνο.)

Στα 1861 ένας Έλληνας σοσιαλιστής,ο Πλωτίνος Ροδοκανάκης,ταξιδεύει από την Ευρώπη στον Νέο Κόσμο.Έχει σπουδάσει ιατρική στη Βιέννη και το Βερολίνο,φιλοσοφία στο Παρίσι και είναι γαλουχημένος με τις φιλοσοφικές ιδέες και τις πολιτικές θεωρίες της εποχής.Επηρεασμένος από τον Σαιν Σιμόν,τον Πιερ-Ζοζέφ Προυντόν και τον Κάρολο Φουριέ,φτάνει στο Μεξικό με σκοπό να εφαρμόσει τις ιδέες του σοσιαλισμού,για τις οποίες αγωνίστηκε με συνέπεια επί 25 χρόνια.Στη χώρα αυτή ο Έλληνας σοσιαλιστής μπόλιασε ιδέες που αλλού δύσκολα γίνονταν κατανοητές.Το όραμα του Πλωτίνου Ροδοκανάκη θα φωτίζει το όραμα για ισότητα και δικαιοσύνη των ξεχασμένων της μεξικάνικης γης,δίπλα σ΄εκείνο του Εμιλιάνο Ζαπάτα,που παραμένει ο θρυλικός ήρωας των απόκληρων του Μεξικού και που στο όνομά του εξεγείρονται ακόμα και σήμερα οι καταπιεσμένοι.


Πλωτίνος Ροδοκανάκης
"Ένας Έλληνας αναρχικός",
ΤΕΟΣ ΡΟΜΒΟΣ,
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ηλέκτρα.


Αφιερωμένο εξαιρετικά...



8 σχόλια:

κοκκινη κισσα είπε...

μπράβο για τήν ανάρτηση!!!

...για να μήν ξεχνάμε όσους έδωσαν την ζωή τους για Ελευθερία-Ισότητα-Αδερφότητα όπως αυτός, αντιπαλεύοντας θρησκευτικούς φανατισμούς και αριστοκρατικές φεουδαρχίες.
Για να μάθαίνουμε,για να μήν ξεχνάμε....

καλημέρα,..!!

mamma είπε...

Καλησπέρα αγαπητή μου Ουτοπία.
Δεν είχα ιδέα για τον Ροδοκανάκη. Ευχαριστώ για την ενημέρωση... Αν κατάλαβα καλά, το βιβλίο στην πάνω φωτό αναφέρεται σε αυτόν;

Utopia είπε...

@κοκκινη κισσα:
«…οι μόνοι που αξίζουν για μένα είναι οι τρελοί,
αυτοί που τρελαίνονται να ζήσουν, να μιλήσουν,
να σωθούν που ποθούν τα πάντα την ίδια στιγμή,
αυτοί που ποτέ δεν χασμουριώνται ή δεν λένε
κοινότοπα πράγματα, αλλά που καίγονται,
καίγονται, καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα
ρωμαϊκά κεριά…»


ΣΑΛ ΠΑΡΑΝΤΑΪΖ(Jack Kerouac),από το On the road,που μας το θύμισε η ερμία στο προηγούμενο ποστ...

Ένας από αυτούς πιθανώς και ο Ροδοκανάκης...Φλεγόταν από ιδέες,από πάθος για δικαιοσύνη.
Ποθεί να αλλάξει τον κοσμο όλον μέσα σε μια νύχτα.
Δεν έγραψε αυτοβιογραφία(τς,τς),ελάχιστα στοιχεία υπάρχουν για τη ζωή του(ούτε καν μία φωτογραφία του!).Το βιβλίο δεν το χαρακτηρίζει ο Ρόμβος ιστορικό-είναι όμως ένα βαθύτατα πολιτικό βιβλίο,χωρίς να το δηλώνει(όπως προλογίζει ο Περικλής Κοροβέσης).

Από τους αφανείς μαθαίνουμε-τους άλλους...μερικές φορές καλύτερα να τους ξεχνάμε!

:-)))))

Utopia είπε...

@mamma:
Ούτε εγώ τον ήξερα...
Από το βιβλίο αυτό είναι τα αποσπάσματα του ποστ-ήταν ένα από τα βιβλία που ταλαιπώρησα τον Αύγουστο!!!

Ταλαιπωρίας συνέχεια...
Το αρχείο είναι .rar και με ταλαιπωρεί!Γιατί δεν μου το στέλνεις σε μορφή .zip μήπως και το ακούσω;
(αν είναι να με κάνεις ρόμπα...στείλε μέηλ!)

Αγαπητή μου...Καληνύχτα!

:-*

ερμία είπε...

αν όλα τα επαναστατικά μυαλά μπορούσαν κάποτε να "αναπαυθούν" έτσι με φόντο την άμμο,ίσως να εύρισκαν και δικαίωση..:-)
ιδέα δεν είχα για τον Ροδοκανάκη
αλλά πολλοί ..έδρασαν ερήμην μου!

Utopia είπε...

@ερμία:
Κοσμοπολίτες της καρδιάς,είμαστε πολίτες των χωρών όλων,πατρίδα μας είναι ολόκληρος ο κόσμος και οι άνθρωποι παντού είναι αδέλφια μας.Η γη είναι η κοινή κληρονομιά των θνητών,και το ανθρώπινο γένος θα ευτυχήσει όταν δεν θα υπάρχουν πια ούτε σύνορα ούτε τείχη.

Ένας κοσμοπολίτης της καρδιάς,με πατρίδα ολόκληρο τον κόσμο,που επιδιώκει τη ευτυχία του ανθρώπινου γένους είναι ο Πλωτίνος Ροδοκανάκης.
Έτσι είναι...

Μετά θάνατον,συνεχίζουμε να κατοικούμε στα μυαλά των άλλων,και η ζωή ξετυλίγεται αδιάλειπτα.

Ούτε εγώ τον ήξερα ερμία...
Να σκεφτείς ότι άγαλμά του βρίσκεται σε κεντρική πλατεία της Πόλης του Μεξικού!
Ας είναι καλά ο Τ.Ρόμβος και η δημιουργική του τρέλα που μας τον γνώρισε...

Υ.Γ.Μες στην άμμο το βιβλίο(το ταλαιπώρησα λέμε...
;)

ερμία είπε...

τέτοιες ταλαιπωρίες θέλουν τα βιβλία για να "φυτρώσουν" :-)

όμορφα κείμενα.θα το ψάξω το βιβλίο.

Unknown είπε...

Γεία σας μπορώ μελλοντικά να αναδημοσιέυσω το κείμενο σας για αυτόν τον αγωνιστή της Ελευθερίας.
Χαίρομαι που υπάρχουν δικά σας blog με ήθος και με σωστή ενημέρωση.

Θα σας αποθηκεύσω στα αγαπημένα μου

Το παιδί της πλατείας...