Πλωτίνος Ροδοκανάκης

[...]H Ιδέα του Κοινωνικού Συμβολαίου διαπνέεται από έναν έντονο αναρχισμό."Λαοί,όχι πια κυβερνήσεις!Κάτω οι τύραννοι της ανθρωπότητας,τόπο στην ανθρώπινη αλληλεγγύη",σημειώνει.Με το βλέμμα στο μέλλον του Μεξικού και των άλλων χωρών της Λατινικής Αμερικής,και έχοντας επίγνωση πως η βιομηχανία ελέγχεται από ξένα κεφάλαια και ισχυρές οικονομικά χώρες,διαπιστώνει ότι το προλεταριάτο είναι θύμα της πολιτικής των κομμάτων και ότι οι "δημοκρατικές" κυβερνήσεις δεν είναι παρά όργανα καταπίεσης,και προβλέπει ότι όλα αυτά θα έχουν ως αποτέλεσμα την απορρόφηση των ανεξάρτητων κρατών από τις μεγάλες δυνάμεις.Για να αποφευχθεί αυτός ο κίνδυνος,λέει,μόνη διέξοδος για τη χώρα του Μεξικού είναι η "Κοινωνική Επανάσταση".Με άλλα λόγια,η αντικατάσταση της ανίκανης εξουσίας των πολιτικών από μία αποτελεσματική οργάνωση των οικονομικών δυνάμεων.Αυτό το απλό Κοινωνικό Συμβόλαιο,τονίζει,πρέπει να αντικαταστήσει την κρατική εξουσία,η οποία κάτω από τη μάσκα της δημοκρατίας κρύβει το μισητό "όχημα" του φεουδαρχισμού.[...]

.................................................................................................................

Πρέπει κάποτε να έζησα σ΄αυτή τη χώρα,ίσως σε μια προηγούμενη ζωή.Η μνήμη,έτσι κι αλλιώς,είναι ένας περίπλοκος μηχανισμός και ανακαλεί εικόνες που,πρίν σταθεροποιηθούν τελείως,χάνονται,και απομένει η αίσθηση του "ήδη οραθέντος",όπου ο παρών χρόνος εκλαμβάνεται ως μία παραίσθηση του παρελθόντος.Τέτοια παιχνίδια μου σκαρώνει το μυαλό μου και μπερδεύει μνήμες και αναμνήσεις που αναβοσβήνουν στιγμιαία και χάνονται σαν τρεμοφεγγίσματα από το παρελθόν,σαν παραληρήματα του μυαλού στο μέλλον.[...]

.................................................................................................................

Ο Πλωτίνος.Μια σκιά μέσα σε πολλές άλλες σκιές,που κατάφερα να πλησιάσω για λίγο.Φεύγει,απομακρύνεται,κι εγώ θα κλείσω την αφήγησή μου για τον σπουδαίο αυτόν άνθρωπο που,όπως και κάποια άλλα προσφιλή μου πρόσωπα-ο Μπρούνο Τράβεν,ο Σεργκέι Αϊνστάιν,ο Λουίς Μπονιουέλ-,πέρασε από τη χώρα του Μεξικού κι άφησε το στίγμα του.

Κι ο Αρθούρος Ρεμπώ,τα χρόνια εκείνα,ζούσε στην Αιθιοπία αρνούμενος να επιστρέψει στην Ευρώπη,μολονότι διάσημος πια για το ποιητικό του έργο,και,ενώ οι διανοούμενοι του Παρισιού τον προσκαλούσαν να γυρίσει στον πολιτισμό,εκείνος τους αγνοούσε και προτιμούσε να ζει με μιαν ιθαγενή σ΄ένα σπιτάκι κοντά στον ποταμό,τόπο συνάντησης των περιπλανώμενων Ευρωπαίων.

Ερχόμαστε μόνο για να κοιμηθούμε,

μόνο για να ονειρευτούμε.

Δεν είναι αλήθεια,όχι,ότι ερχόμαστε

για να ζήσουμε στη γη.

Ερχόμαστε για να γίνουμε

ανοιξιάτικη χλόη:

Ξαναπρασινίζει ξανανοίγει

ο κάλυκας της καρδιάς μας,

λουλούδι το σώμα μας

γεννά μερικά λουλούδια

και μαραίνεται.

Θα πρέπει λοιπόν να φύγω

σαν τα λουλούδια που μαραίνονται;

Τ΄όνομά μου δεν θα σημαίνει

τίποτα μια μέρα;

Δεν θ΄αφήσω τίποτ΄από μένα

στη γη;

τουλάχιστο λουλούδια ή τραγούδια.

Πώς να δημιουργήσει η καρδιά μου;

Ίσως μάταια να΄ρχόμαστε στη γη

Ίσως μάταια να΄ρχόμαστε στη ζωή.

(Όλα τα πoιήματα που ανθολογούνται στο βιβλίο είναι αζτέκικα.Τα ονόματα των ποιητών είναι χαμένα στον χρόνο.)

Στα 1861 ένας Έλληνας σοσιαλιστής,ο Πλωτίνος Ροδοκανάκης,ταξιδεύει από την Ευρώπη στον Νέο Κόσμο.Έχει σπουδάσει ιατρική στη Βιέννη και το Βερολίνο,φιλοσοφία στο Παρίσι και είναι γαλουχημένος με τις φιλοσοφικές ιδέες και τις πολιτικές θεωρίες της εποχής.Επηρεασμένος από τον Σαιν Σιμόν,τον Πιερ-Ζοζέφ Προυντόν και τον Κάρολο Φουριέ,φτάνει στο Μεξικό με σκοπό να εφαρμόσει τις ιδέες του σοσιαλισμού,για τις οποίες αγωνίστηκε με συνέπεια επί 25 χρόνια.Στη χώρα αυτή ο Έλληνας σοσιαλιστής μπόλιασε ιδέες που αλλού δύσκολα γίνονταν κατανοητές.Το όραμα του Πλωτίνου Ροδοκανάκη θα φωτίζει το όραμα για ισότητα και δικαιοσύνη των ξεχασμένων της μεξικάνικης γης,δίπλα σ΄εκείνο του Εμιλιάνο Ζαπάτα,που παραμένει ο θρυλικός ήρωας των απόκληρων του Μεξικού και που στο όνομά του εξεγείρονται ακόμα και σήμερα οι καταπιεσμένοι.

Πλωτίνος Ροδοκανάκης

"Ένας Έλληνας αναρχικός",

ΤΕΟΣ ΡΟΜΒΟΣ,

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ηλέκτρα.

Αφιερωμένο εξαιρετικά...

Σ΄ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΞΕΠΗΔΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ...