Η σκληράδα των ευαίσθητων

(ή πώς σώθηκε στο τέλος το γατάκι...)

"Αν όμως η αστυνομία δεν υπάρχει για το λαό,ο λαός πρέπει να υπάρχει για την αστυνομία. Το γνώρισμα ενός αστυνομικού Κράτους δεν είναι μόνο η πρόσφατη αρμοδιότητα της οπλισμένης αστυνομίας για την τελική εξόντωση της ζωής που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί πια από τους διαχειριστές της αγοράς εργασίας, του Συστήματος Υγείας ή της δικαιοσύνης- το γνώρισμα ενός αστυνομικού Κράτους υπάρχει ήδη όταν ο λαός λειτουργεί σύμφωνα με τις ανάγκες της αστυνομίας.*

Συνειδητά, αυτό το βρώμικο εμπόριο προετοιμάζεται και υποστηρίζεται από τη θρησκεία (αμαρτία και εξιλασμός), το σχολείο (καλοί βαθμοί) και την υποταγή στην εξουσία με την οποία μας βομβαρδίζουν συνεχώς στην "καθημερινή ζωή".

Ο τύπος, το ραδιόφωνο και η τηλεόραση προσπαθούν,σύμφωνα με τις συστάσεις της αστυνομίας, να κινητοποιήσουν τον πληθυσμό μέσω των εκκλήσεων για κατάδοση, προς το συμφέρον του Κράτους, του κεφαλαίου, και επομένως ενάντια στον ίδιο τον εαυτό του. Οι επιτυχίες της αστυνομίας (θανατηφόροι πυροβολισμοί, καταδιώξεις, συλλήψεις) παρουσιάζονται από τον τύπο σαν επιτυχίες που κατορθώθηκαν χάρη στην ενεργή υποστήριξη του πληθυσμού. Το Κράτος καταπολεμά έτσι τη μείωση της νομιμοφροσύνης των μαζών και προσπαθεί να παράγει συνεχώς τη συνείδηση που είναι απαραίτητη για τη νομιμοποίηση αυτού του Κράτους.

Όλοι οφείλουν να γίνουν μικροί αστυνομικοί, μια και είναι αδύνατο να γίνουν όλοι "εγκληματίες", χωρίς, ταυτόχρονα, το αλληλέγγυο και συλλογικό τους "έγκλημα" ενάντια στην ατομική ιδιοκτησία να οδηγήσει στη σοσιαλιστική επανάσταση. Και αφού σ΄αυτό το Κράτος, ο καθένας πρέπει να γίνει αστυνομικός, γι΄αυτό και ονομάζουμε το Κράτος,αστυνομικό Κράτος.[...]

Ένα τέτοιο αστυνομικό Κράτος αναγνωρίζεται από τη διαχείριση και την πλήρη χρησιμοποίηση της ανθρώπινης ζωής στο εσωτερικό μιας αδιάσπαστης αλυσίδας καταπιεστικών θεσμών:οικογένεια,σχολείο,στρατιωτική θητεία,εργοστάσιο,Σύστημα Υγείας. Όλα αυτά λειτουργούν σύμφωνα με την αρχή της νομιμότητας, που χρησιμοποιείται ενάντια στα καταπιεσμένα ανθρώπινα κουρέλια, στους άρρωστους και τους εκμεταλλευόμενους, αλλά όχι ενάντια στους εισαγγελείς, τους δικαστές, τους διευθυντές, τους αστυνομικούς και άλλους παρόμοιους, οι οποίοι θα πρέπει να είναι "υγιείς" για να μπορούν να καταδιώκουν τους αθώους, να διαταράσσουν την "οικιακή ειρήνη", να χτυπούν, να συλλαμβάνουν, να σωφρονίζουν, να υποκινούν τη βία κ.λ.π.

Όποιος νομίζει ότι στα παραπάνω υπάρχει κάποια δυσφήμιση ενάντια στο Κράτος, μπορεί, αν το θεωρεί καθήκον του, να αποδείξει έμπρακτα το αντίθετο".

* Υπήρχε μια τηλεοπτική εκπομπή στη Γερμανία

(Χ-Υ-Zimmermann), στην οποία ζητούσαν από εκατομμύρια τηλεθεατών να μεταμορφωθούν σε μπάτσους για να λύσουν τις υποθέσεις που δεν μπόρεσε να διαλευκάνει η αστυνομία.(Σ.τ.μ.)

(S.P.K. ΟΙ "ΨΥΧΑΣΘΕΝΕΊΣ" ΕΝΆΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΆΛΑΙΟ,

εκδ."Κομμούνα")

@

ΕΙΔΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΔΡΟΜΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ"