o πιο καλός μου φίλος είναι ένας σκουπιδιάρης
ποτέ δε μ΄έκανε να νιώσω σα σκουπίδι
*
Ντίνος Χριστιανόπουλος,
ΠΟΙΗΜΑΤΑ,
εκδ.Διαγωνίου
Ανφάς τα πράγματα φαίνονται καλύτερα
Αγλαΐα
κατά νόμον υπεύθυνη του blog
να, κάπως έτσι είναι
TIP
μη μασάτε γενικώς. συνήθως είναι άλογα.
...
Homo trabucus εν δράσει
ΦΟΥΜΑΡΑ
άρωμα σκέτο στο στόμα
Τεμπελχανείο
Μια χαρά χάλια
4 σχόλια:
Τρομερό ποιήμα
Utopia έχεις την συμπάθεια μου...
Ισως γιατί κατανοούσε πως και το παραμικρό σκουπιδάκι είχε έναν πρότερο λαμπερό βίο προτού απορριφθεί..Δυναμίτης τέτοιοι στίχοι..
"όσο και να με θάβεται εγώ θα φυτρώνω", είχε πει.
και καλά το είχε πει.
πρτφ
παιδί, έχω πρόβλημα με τη σελίδα σου(δεν σε έχω ξεχάσει), με πετάει συνέχεια έξω
[έχω και μια σύνδεση που σέρνεται,καταλαβαίνεις...]
:)))
Άσε που μερικά σκουπιδάκια είναι δυναμίτες,CARPE DIEM!
[αυτό που το βάζεις;]
πρτφ, αυτός καλά το είπε κι εγώ καλά το άκουσα!
:)))
Δημοσίευση σχολίου