αβίωτο

η βία είναι το θηλυκό του βίου επτά έχεις ξυπνήσει από τις τέσσερις τους περιμένεις μήπως κοιμήθηκες καθόλου όλο το βράδυ με το στομάχι διπλωμένο τεντώνεσαι να σηκωθείς έναν καφέ στα γρήγορα στρίβεις τσιγάρο κράτα γερά να βρέξει θες να ξεραθούν μεμιάς τα σύννεφα απ΄τη ματιά σου με ένα χρατς ο κεραυνός να σκίσει το χαρτί να μην παραδοθούν τα χρώματα ξεχνάς απουσία ήλιου το μέλλον μετά βίας θυμάσαι χτες  ο τραμπούκος του λάος σκιά απειλεί με ξυλοδαρμό στο τμήμα χαριεντίζονται  όλοι με τα μικρά τους γεια σου γιάννη η γλώσσα ανθεκτική θέλει ονόματα και αριθμούς έντεκα δώδεκα τα ρέστα σου τρέχει πίσω σου συνωμοτεί μπροστά σου μέσα σου μπερδεύει λέξεις η σιωπή ζητούν ταυτότητα συνεχίζεις φαντάσου σήμερα τι θα γίνει στο λάκκο με τα φίδια τώρα που σπάσανε τα αυγά που θα πει τώρα που σπάσαν τα νερά όσο εμείς αναρωτιόμασταν είναι δεν είναι γκαστρωμένη