έμαθε να στολίζει με λέξεις ζικ-ζακ
γύρω απ΄τον εαυτό της κλωστές να μπερδεύει ο φόβος της γυμνός όλα τα απαγορευμένα μη απαραίτητα αναγκαία ακολουθεί τη μόδα ευανάγνωστη (γ)ραφή η συναλλαγή κεντημένο σώμα δεν έχει λόγια στην πραγματικότητα παίρνει τοις μετρητοίς τα ρούχα που φοράει μια κρυφοβελονιά ο κόσμος στο τέλος μια σχισμή η ζωή της ευθεία με ένα διπλό γαζί ασφαλείας
σε λάθος μέρος κουμπότρυπα
γύρω απ΄τον εαυτό της κλωστές να μπερδεύει ο φόβος της γυμνός όλα τα απαγορευμένα μη απαραίτητα αναγκαία ακολουθεί τη μόδα ευανάγνωστη (γ)ραφή η συναλλαγή κεντημένο σώμα δεν έχει λόγια στην πραγματικότητα παίρνει τοις μετρητοίς τα ρούχα που φοράει μια κρυφοβελονιά ο κόσμος στο τέλος μια σχισμή η ζωή της ευθεία με ένα διπλό γαζί ασφαλείας
σε λάθος μέρος κουμπότρυπα
3 σχόλια:
"μου φαινεται οτι το μυστηριο θεωρειται αλυτο απ'την ιδια λογικη που οφειλε να το θεωρει ευκολο να λυθει, εννοω το χαρακτηρα της υπερβολης με τον οποιο παρουσιαζεται. Στις ερευνες του ειδους που μας απασχολει, δεν πρεπει τοσο να αναρωτιεται κανεις πως διαδραματιστηκαν τα πραγματα, οσο να μελετα σε τί διακρινονται απο οσα εχουν συμβει μεχρι τωρα"
'Διπλη δολοφονiα στην οδo Μoργκ
..και το κουμπί μετέωρο
εξαιρετικό!!!!
Δεν ξέρω ποιος συ[νει]ρμός με έφερε εδώ:
"..................................
Οι πιο πολλές κρατούμενες είχανε και μίαν απαγορευμένη απασχόληση. Γιατί όλα ήταν απαγορευμένα εξόν από ένα: να κάθεσαι άλαλη και να κοιτάζεις μπροστά σου. Απαγορευόταν να ράβεις, να μιλάς, να τραγουδάς, να βαδίζεις. Η απασχόληση που προτιμούσαν ήταν να ράβουν και να κεντούν. Μα για ολάκερο το κελί υπήρχε -το πρωί μονάχα- μια βελόνα και λίγη κλωστή για να καρυκώσεις τις τρύπες και να ράψεις κουμπιά. Αλίμονο σ΄ όποια θα τσακώνανε να φτιάχνει φουστάνι. Όμως οι γυναίκες καθόντανε μπροστά στο παράθυρο κ΄έραβαν, τριγυρισμένες από άλλες που σχημάτιζαν σωστό τοίχο και τις έκρυβαν από την επόπτρια που κοίταζε από τον "κατάσκοπο". Ξέρουν πώς να τα βγάλουν πέρα. Φτιάχνουν με τα σπίρτα τις πιο ωραίες βελόνες. Παίρνεις ένα σπίρτο, το τρίβεις αργά και προσεχτικά κ΄απ΄όλες τις μεριές στον τραχύ τοίχο του κελιού, ώσπου να γίνει λεπτό. Στην άλλη άκρη του φτιάχνεις μύτη και στην άλλη με υπερβολική προσοχή κάνεις μια τρυπούλα με το νύχι σου. Εκεί περνάς την κλωστή. Τέτοιες βελόνες είναι ιδιαίτερα βολικές για το κέντημα. Υπήρχε όμως κ΄άλλο είδος πολύ πιο λεπτοδουλεμένο. Θυσιάζεις ένα δόντι από την τσατσάρα σου και το δουλεύεις όπως το σπίρτο. Παίρνεις μετά την ιερή βελόνα του κελιού (αυτή που επιτρέπεται μόνο το πρωί και που σαν χαθεί ολο το κελί μπαίνει τιμωρία), την κοκκινίζεις μ΄ένα αναμένο σπίρτο κ΄ανοίγεις μια τρυπούλα στη μια άκρη για την κλωστή. Μέσα στο κελί μας κόψαμε και ράψαμε ολόκληρο φουστάνι για μια γυναίκα που ήταν προφυλακισμένη από πολύ καιρό· την είχαν πιάσει στο δρόμο και τα ρούχα της είχαν αρχίσει να γίνονται κουρέλια. Μου έμεινε στο μυαλό σαν το πιο γοητευτικό μοντέλο για καθημερινό φόρεμα".
Εξόριστη στη Σιβηρία,
Μαργκαρέτα Νόυμαν
Δημοσίευση σχολίου