4.7.16

╠╬╩╦╣

είχε μπερδέψει τους δρόμους δε θυμόταν την οδό. είχε παρκάρει μπροστά σ΄ένα σπίτι που έτρεχε.
*
να ταξιδέψει ήθελε κι είχε σταθεί εδώ. σε εκείνη τη στιγμή που διαρκούσε ακόμα. 
*
ίχνη βημάτων σβήνουν μεμιάς κάτω απ΄το πεζοδρόμιο βότσαλο γίνεται.
*
ψάχνει να χωθεί στο λιμάνι ο πειραιάς αχτίδα απ΄τον ήλιο που φεύγει. όλα γύρω χτισμένα. κάθε τόσο και κάποιος γκρεμίζεται.
*
απ΄το παράθυρο στάζει ζέστη και νερό απ΄το κλιματιστικό. ένα παιδί απ΄όροφο σε όροφο κάνει μακροβούτια. η άδεια κάμαρα σωσίβιο.
*
κλείνει τα μάτια βλέπει μπροστά ένα περίπτερο ανοιχτό. όλες οι ανάγκες κρεμασμένες από τα μανταλάκια κι η επιθυμία παγωτό που λειώνει.
*
χορεύει μες στο φως ξεφλουδισμένη μια αφίσα. χρησμοδοτεί το καινούργιο έγκαυμα.
*
η απουσία στο τέλος καταντά να είναι παρουσία. μια εικόνα εμφανίζεται από το πουθενά για να τα εξαφανίσει όλα. μετά το κλείσιμο των ναυπηγείων σκαραμαγκά, άνεργοι συνεχίζουν να υπογράφουν καθημερινά και για καιρό στο βιβλίο παρουσιών της κλειστής εταιρείας. 
*
ξεραίνεται το στόμα στεγνώνει η αποβάθρα γεμίζει η βαλίτσα χάνεται έτσι όπως χύνεται ο καφές στο πλαστικό ποτήρι που αδειάζει. 
*
μιας δεύτερης ζωής το φλούδι κέρματα και κλειδιά στη τσέπη μιας σκιάς φιστίκια ξεχασμένα.
σπασμένα στο βυθό γυαλιά αντανακλούν βλέμματα ραγισμένα.
*
ναι· της ανορθογραφίας η ηχώ του όχι. 
*
απ ΄το ανοιχτό κουτί της υστερίας η γεωγραφία όλο και πιο πολύ ιστορία μοιάζει.
*
μιλάνε για τα πάντα όλα εκτός. φυσάει απαλά παίρνει από δίπλα τις λέξεις. μαθαίνεις ν΄ακούς όταν όλα σωπαίνουν.
*

Δεν υπάρχουν σχόλια: