κι εμείς καλύτερα

σαν τους καλύτερους παραμυθάδες οι σύγχρονοι Νεύτωνες με τη βαρύτητα να τα βάζουν και κάθε τόσο απ΄τα σύννεφα να πέφτουν και στη θάλασσα να περπατούν. μια τρύπα στο νερό να κάνουν κι από κει στη χώρα των τραυμάτων ζαλισμένοι να γλιστρούν.να τους βλέπει η Αλίκη και να γίνεται λαγός. να απορροφά η οθόνη όλο το γαλάζιο, δίχως κανέναν μέσα τα βλέμματα να αδειάζουνε, με ένα ελαφρύ αεράκι να σκορπούν τα λόγια, τα λόγια που κινούν τα πάντα. παντός καιρού. να σβήνει μια βροχή τον χάρτη, στεγνοί στο σπίτι να επιστρέφουν και ζήσανε καλά ο βασιλιάς να λέει, κράτα τη γλώσσα σου, να ακούγεται η βασίλισσα, ανοησίες, απέναντι η Αλίκη να φωνάζει, αυτοί με μία ΚΥΑ για να ζήσουν θα΄πρεπε να μη ζουν.