26.6.21

στα αβαθή της πόλης πίσω από ένα αμάξι, μια βάρκα ακίνητη έχει προσαράξει σ΄ένα χρόνο ρευστό. όνειρο θερινής νυκτός στη θάλασσα να  πάει, να γίνει ο δρόμος ποταμός, να πέσει στο νερό. την καίει ο ήλιος, απ΄τ΄ανοιχτά παράθυρα κάτι της ψιθυρίζει το φεγγάρι, τα σπίτια άδεια ακούνε με τα αυτιά στη διαπασών. πλάι της ένας κάδος μπλε, το χρώμα που΄χει χάσει, ένα νησί σε διάφανη σακούλα πλαστικό. πίσω απ΄τη γλάστρα το κλειδί, στη πλώρη της σκαλίζει ένα γεράνι. ανοίγει ο ουρανός πανιά, σβήνουν τα κύματα στη πρύμη το λιμάνι, χίλια κομμάτια έρχεσαι και φεύγεις μες στη  ζάλη, σπασμένα ξύλα σε κήπο κρεμαστό.

Δεν υπάρχουν σχόλια: